یکى از دعاهاى خوب این است که انسان از خداوند بخواهد به مقدار نیازش به وى نعمت دهد، چرا که نعمت اضافه بر نیاز، مایه زحمت است.
حضرت استاد مى فرمود: «زمانى که در انارک نائین تبعید بودم مردم به اشکال مختلف به من محبّت مى کردند. از جمله یکى از علاقه مندان، یک وانت هندوانه آورد که براى مصرف آن به زحمت افتادیم. فرغونى تهیّه کرده و هر شب تعدادى هندوانه را با آن به خانه هاى اطراف مى بردیم. این کار چندین شب ادامه داشت تا هندوانه هاى اضافه بر نیاز، تقسیم شد.
این قضیه درس بزرگى به من داد و فهمیدم نعمتِ بیش از حد، قابل جذب نیست; بلکه مایه دردسر و گرفتارى است. تعجّب مى کنم چرا بعضى ها براى به دست آوردن ثروت بیشتر، این همه دست و پا مى زنند؟!».