روایت چنین است که روزى کسى در محضر حضرت على(علیه السلام) گفت: «استغفرالله» حضرت خطاب به او فرمود: مادرت به عزایت بنشیند، آیا مى دانى که استغفار چیست؟ استغفار درجه علیین است و آن اسمى است که شش معنا و حقیقت را دربر دارد:
اوّل، پشیمانى بر آنچه گذشته است; دوم، عزم و تصمیم بر ترک بازگشت به آن عمل; سوم، حقوقى را که از مردم ضایع نموده اى، ادا نمایى تا این که خدا را در حالى که هیچ حقى از کسى بر تو نیست ملاقات کنى.
چهارم، هر عمل واجبى را که ضایع ساخته اى حقش را ادا نمایى.
پنجم، گوشتى را که از معصیت بر تن تو روییده، با حزن و اندوه بر آن گناه از بین ببرى، تا آن جا که پوست به استخوان بچسبد و سپس گوشت تازه بین آنها بروید.
ششم، بدن را درد و رنج طاعت بچشانى، هم چنان که لذت معصیت چشانیدى و در این هنگام است که مى توانى بگویى «استغفرالله».