21ـ نیز علامه نورى (رضوان الله تعالى) در «دار السلام» نقل کرده است که: در تهران در یکى از حمامها خادمى بود که او را پادو مى گفتند و او نماز و روزه به جا نمى آورد. روزى آمد نزد یکى از معمارها و گفت: مى خواهم براى من حمام بنا کنى. او گفت: تو پول از کجا آوردى که مى خواهى بسازى. گفت: تو چکار دارى، پول بگیر و حمام بساز. پس آن معمار حمامى ساخت و معروف شد به حمام (على طالب). مرحوم حاج ملا خلیل تهرانى مى گوید: وقتى که من در نجف اشرف بودم خواب دیدم که على طالب آمده نجف اشرف و آمد در وادى السلام، پس من تعجب کردم و گفتم: تو چگونه به این مکان شریف آمدى و حال آنکه تو نماز نمى خواندى و روزه نمى گرفتى. گفت: اى فلانى! من مُردم و مرا گرفتند وبا غل و زنجیرها به سوى عذاب مى بردند که حاج ملامحمد کرمانشاهى (جزاه الله خیرا) فلانى را نایب گرفت که براى من حج به جا آورد و فلانى را اجیر کرد که براى من نماز و روزه به جا آورد و براى من زکات و مظالم داد به فلان و فلان و چیزى بر ذمه من نبود مگر آنکه ادا کرد و مرا از عذاب خلاص کرد و خداوند جزاى خیر به او بدهد. من ترسان از خواب بیدار شدم و از این خواب تعجب کردم تا آنکه بعد از مدتى جماعتى از تهران آمدند و من احوال على طالب را از آنها پرسیدم، پس مرا خبر دادند همان گونه که در خواب دیده بودم حتّى اشخاص را که او در خواب گفت: براى حج و نماز و روزه نایب شدند و آنها را با اسم و رسم گفتند. من از صدق رویاى خود و مطابق بودن آن با واقع تعجب کردم.
مخفى نماند که این خواب اخبارى را که وارد شده تصدیق مى کند که ثواب روزه، و نماز، حج و سایر خیرات به میت مى رسد و آنکه گاهى که مرده در تنگى و شدت است، به واسطه آن اعمال فرجى براى او حاصل مى شود، و نیز تصدیق مى کند اخبارى را که فرمودند: هیچ مؤمنى نیست که در شرق و غرب عالم بمیرد;
مگر آنکه روحش را در وادى السلام مى برند. مرحوم ملامحمد کرمانشاهى مذکور، از علماى اخیار و صلحاى ابرار تهران بوده است.(1)

(1) . ر.ک: منازل الآخرة.