9ـ مرحوم شهید مطهرى(رحمه الله) پس از تعریف بسیار از استاد خودش، مرحوم حاج میرزا على آقا شیرازى، از آن مرحوم نقل کرده: که ایشان یک روز ضمن درس در حالى که دانه هاى اشکشان بر روى محاسن سفیدشان مى چکید این خواب را نقل کردند و فرمودند: در خواب دیدم مرگم فرا رسیده است.
مردن را همان طور که براى ما توصیف شده است در خواب یافتم، خویشتن را جدا از بدنم مى دیدم و ملاحظه مى کردم که بدن من را به قبرستان براى دفن حمل مى کنند، مرا به طرف قبرستان بردند و دفن کردند و رفتند. من تنها ماندم و نگران که بر سر من چه خواهد آمد. ناگاه سگى سفیدى را دیدم که وارد قبرم شد و در همان حال حس کردم که این سگ، تندخویى من است که تجسّم یافته و به سراغ من آمده است. مضطرب شدم و در اضطراب بودم که حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) تشریف آوردند و به من فرمودند: غصه مخور; من آن را از تو جدا مى کنم.
مرحوم حاج میرزا على آقا (اعلى الله مقامه)، ارتباط قوى و بسیار شدیدى با پیغمبر اکرم و خاندان پاکش (صلوات الله و سلامه علیهم) داشت.
از این نقل معلوم مى شود، حتّى اخلاق انسان در عالم برزخ مجسّم شده و دیده مى شود; یعنى اعمال، عقاید و اخلاق یک حقیقت ملکوتى دارند و در آن حقیقت روشن و آشکارا دیده خواهند شد.