7ـ حدیث دیگرى حاکى از سخن گفتن ولایت اهل بیت(علیهم السلام) و تجسّم آن است و در کافى از امام صادق(علیه السلام) چنین نقل شد است:
«در قبر از میت پنج سؤال مى شود، از نماز، زکات، حج، روزه و از ولایت اهل بیت(علیهم السلام) و ولایت از گوشه قبر به آن چهار مى گوید: هر نقصى که داشته باشید تمام آن به عهده من است».
مرحوم آیت الله نجفى قوچانى در کتاب «سیاحت غرب یا سرنوشت ارواح بعد از مرگ» که ظاهراً مکاشفه آن بزرگوار است و یا آیات و روایات را درباره فوت خود مورد تمثل قرار داده در صفحه 78 و بعد از جریان سؤال قبر مى فرماید: نکیر و منکر از قبر من رفتند و من با همان حال گویا به خواب رفتم و یا بیهوش بودم، پس از برهه اى که به حال آمدم و چشم باز نمودم خود را در حجره مفروش دیدم و جوان خوش رو، خوش مو و خوشبویى را دیدم که سر مرا بر زانو نهاده و منتظر به حال آمدن من بود.
من براى تواضع برخاستم و به آن جوان سلام نمودم، و او هم تبسمى نمود و برخاست و جواب سلام مرا داد و با من معانقه و مهربانى کرد و گفت: بنشین که من نه پیغمبرم و نه امام و نه ملک; بلکه حبیب و رفیق تو هستم. پرسیدم شما که هستید؟ و اسم تو چیست؟ و نسب خود را به من بگو و زهى توفیق که تو رفیق من باشى و من همیشه با تو باشم. گفت: اسم من هادى است; (یعنى راهنما) و یک کنیه ام «ابوالوفاء» و دیگرى «ابوتراب» است.
گفتم: حالا بگو تو از کجا با من آشنا شدى و حال آن که من با تو سابقه اى ندارم گفت: من از اوّل با تو بوده ام و مهربانى داشته ام; ولکن محسوس تو نبودم، چون دیده تو در جهان مادى چندان بینایى نداشته، و من همان رشته محبت ارتباط تو هستم نسبت به على ابن ابى طالب و اهل بیت پیغمبر(علیهم السلام)، و از تو هیچ جدایى ندارم و سخن کوتاه من متولد از على هستم، در گهواره دل تو (یعنى; من همان ولایت قلبى تو هستم).