6ـ پس از پایان جنگ جمل امیرالمؤمنین(علیه السلام) در میان کشتگان راه مى رفت تا به جنازه کعب بن سواه ـ قاضى بصره ـ رسید و او در جنگ بصره قرآنى بر گردن خود حمل کرده و با خانواده اش به میدان آمده و مردم را بر علیه امیرالمؤمنین(علیه السلام)تشویق مى کرد و خودش و خانواده اش کشته شدند، امام(علیه السلام) فرمود: او را بنشانید و فرمود: اى کعب بن سواه! من وعده پروردگارم را حق یافتم آیا تو هم وعده پروردگارت را حق یافتى؟ و بعد فرمود: او را بخوابانید، آنگاه به جنازه طلحه رسید فرمود: طلحه را بنشانید، او را نشاندن فرمود: اى طلحه! آنچه خداوند به من وعده داده بود حق یافتم، آیا تو هم وعده خدا را حق یافتى؟ و بعد فرمود او را بخوابانید. او را خواباندند. مردى از اصحاب امیرالمؤمنین(علیه السلام) گفت: یا امیرالمؤمنین! چه مى گویى با دو نفر کشته اى که چیزى نمى شنوند؟ امام فرمود: اى مرد! به خدا قسم آن دو کلام مرا شنیدند، همان طور که اهل قلیب کلام رسول خدا را شنیدند.
شادى میت از استغفار زنده ها
7ـ مرحوم صدوق از حضرت امام هادى(علیه السلام) روایت نموده که: «وقتى براى میت از خداوند طلب رحمت کنند یا براى او استغفار کنند او شاد مى شود».