حضور معصومین(علیهم السلام) خاصه على بن ابى طالب(علیه السلام) در بالاى سر محتضر اعم از (مؤمن و منافق) مورد اتفاق فرقه امامیه است و روایات آن چنان که خواهد آمد متواتر است.
به موجب بعضى از روایات، همه چهارده معصوم(علیهم السلام) و به موجب بعضى دیگر رسول خدا(صلى الله علیه وآله) و امیرالمؤمنین(علیه السلام) و به موجب دسته دیگرى; على بن ابى طالب(علیه السلام) بر بالین محتضر حاضر مى شوند و به طور مسلّم منظور ارواح مطهر آنها است.
اینک قبل از روایات به یک آیه اشاره مى کنیم:
«(الَّذِینَ آمَنُوا وَکَانُوا یَتَّقُونَ * لَهُمُ الْبُشْرَى فِى الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِى الاْخِرَةِ لاَ تَبْدِیلَ لِکَلِمَاتِ اللهِ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ); آنان که ایمان آورده و با تقوا زندگى مى کنند، براى آنها بشارت است در زندگى دنیا و در آخرت گفته هاى خدا را تغییرى نیست، و نجات بزرگ آن است که انسان چنین بشارتى را دریافت کند».(1)
در روایات ائمه اطهار(علیهم السلام) آمده است که، منظور از بشارت در آیه، دیدن رسول الله(صلى الله علیه وآله) و على(علیه السلام) و بشارت توسط آنهاست.
1ـ در «کافى» از ابان بن عثمان از عقبه نقل کرده که، او شنید امام صادق(علیه السلام)فرمود: چون روح انسان به سینه اش رسد آن را مى بیند. گفتم: فدایت شوم کدام کس را مى بیند؟ فرمود: رسول خدا(صلى الله علیه وآله) را مى بیند، و به او مى فرماید: من رسول خدایم مژده باد تو را، سپس على بن ابى طالب(علیه السلام) را مى بیند، و مى گوید: من همان على بن ابى طالبم که دوستش مى داشتى، دوست دارى امروز تو را به نفع رسانم؟
گفتم: آیا مى شود کسى از مردم آن دورا ببینند و باز هم خواستار برگشتن به دنیا باشد؟ فرمود: نه، چون این صحنه را که دید از دنیا مى رود، امّا این مطلب را بزرگ بدان و این در قرآن مجید همان فرموده خداوند «عزوجل» است که فرمود: (الَّذِینَ آمَنُوا وَکَانُوا یَتَّقُونَ * لَهُمُ الْبُشْرَى فِى الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِى الاْخِرَةِ لاَ تَبْدِیلَ لِکَلِمَاتِ اللهِ).

(1). سوره یونس، آیه 65.