یکى از ضروریات دین مبین اسلام آن است که، در بدن هر یک از انسانها، روح مستقلى وجود دارد که به وقت مرگ از بدن خارج مى شود و در دنیا باقى مى ماند و چون روز قیامت فرارسد و بدنها از خاک بیرون آیند، روح هر کس به بدن خود برمى گردد، تا آماده حساب در پیشگاه عدالت باشد.
در ضمن این روح، هر روز به وقت خواب از بدن خارج مى شود، و در وقت بیدارى به بدن باز مى گردد و تا وقت مردن این کار ادامه خواهد یافت.
روح انسان بعد از مرگ در قالب مثالى مى رود
امام صادق(علیه السلام) در ضمن حدیثى فرمود: «مؤمن خالص، و کافر خالص، وقتى که از دنیا رفتند روح آنها به شکلى که مثل آنهاست منتقل مى شود، و تا رسیدن قیامت در عالم برزخ با اعمال خویش (بد یا خوب) مجازات مى شود، و چون خداوند مردگان را زنده گرداند، بدن آنها را از خاک بیرون مى کند و روح هر کس را به بدنش باز مى گرداند».
این حدیث، در استقلال روح و بقاى آن صریح است و مشکل وحدت عینیت انسان در دنیا و آخرت را چنان که اشاره شد حل مى کند; ولى از بیان حال آنهایى که داراى ایمان محض و کفر محض نیستند ساکت است.
 
آیت الله مطهرى در این باره چه گفته است؟
اسلام شناس بزرگ آیت الله مطهرى فرمود: «مسئله روح و نفس و بقاى روح پس از مرگ، از امهات معارف اسلامى است و نیمى از معارف اصیل غیرقابل انکار اسلامى، در اصالت روح و استقلال آن از بدن و بقا بعد از موت آن استوار است. همچنان که، انسانیت و ارزشهاى واقعى انسانى بر این حقیقت استوار است و بدون آن، همه آنها موهوم محض است.»
تنها قرآن نیست که اصالت روح را در آیات متعدد خود تأکید کرده است، بلکه در حد تواتر در کتب حدیث، دعا و نهج البلاغه، از جانب رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) و ائمه اطهار(علیهم السلام) نیز تأیید شده است.