این مسئله، در احادیث فراوانى آمده است، فشار قبر براى همه بدون استثناء وجود دارد، منتهى در بعضى شدید است و کیفر اعمال محسوب مى شود، و در بعضى ملایم تر و به منزله کفاره گناهان و جبران کوتاهى هاست.
در حدیثى از پیغمبر(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «هنگام دفن صحابى معروف «سعد بن معاذ» فرمود: «انه لیس من مؤمن الا وله ضمه; هیچ مؤمنى نیست، مگر این که در قبر فشارى دارد».
در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) از رسول الله(صلى الله علیه وآله) آمده است: «ضفته القبر للمؤمن کفاره لما کان منه من تضییع النعم; فشار قبر براى مؤمن، کفاره ضایع کردن نعمتها از او است».
ولى از حدیث دیگرى استفاده مى شود که، بعضى از مؤمنان به طور مطلق فشار قبر ندارند و حتّى فشار قبر «سعد به معاذ» به خاطر کج خلقى او با خانواده اش بوده «و انه کان فى خلقه مع اهله سوء».
لذا، در اخبارى آمده است کسانى که بعضى از اعمال خیر (مانند انجام چند حج یا مداومت بر بعضى از سور قرآن یا بعضى از اذکار) داشته باشند از فشار قبر در امانند.
به هر حال به نظر مى رسد که، فشار قبر اولین نقطه کیفرهاى عالم برزخ است.
آیا فشار قبر بر این جسم مادى عنصرى وارد مى شود یا بر همان بدن مثالى برزخى؟ باز همان دو نظر سابق در اینجا جارى است، و از آنجا که ورود در این جزئیات مشکل مهمى را حل نمى کند، به اختصار از آن مى گذریم، و همین اندازه مى گوییم که اصل وجود فشار قبر، طبق روایات زیادى مسلّم است و حتّى در روایتى آمده است که سؤال کردند: اگر کسى چندین روز به دار آویخته شده باشد فشار قبر درباره او چگونه است امام(علیه السلام) فرمود: به هوایى که بر او احاطه دارد دستور داده مى شود که، از هر طرف بر او فشار وارد کند.