گرچه در آیه گذشته قبض روح به خدا نسبت داده شده بود، ولى از آیات دیگر قرآن استفاده مى شود که این کار به وسیله فرشتگان صورت مى گیرد.
در سومین آیه مورد بحث آمده است که، به پیغمبر(صلى الله علیه وآله) دستور مى دهد: در مقابل انکار معاد از سوى مشرکان «بگو: فرشته مرگ که بر شما مأمور شده، قبض روح شما مى کند، سپس به سوى پروردگارتان باز مى گردید (قُل یَتَوَفَاکُمْ مَلَکُ المَوتِ الَّذى وُکِّلَ بِکُم ثُمَّ اِلى رَبِّکُم تُرجَعون)» قابل توجّه این که در اینجا سخن از فرشته مرگ در میان است، فرشته اى که براى این کار مأموریت دارد، در حالى که در آیات قبل، قبض کننده ارواح، خدا معرفى شده و در آیه 27 سوره نحل مجموعه اى از فرشتگان (اَلَّذینَ تَتَوَفَاهُمْ المَلَئِکَةُ)و در آیه 61 سوره انعام رسولان الهى (توفته رسلنا) کمى دقت در آیات فوق نشان مى دهد که هیچ گونه تضادى در میان آن ها نیست. زیرا قبض کننده اصلى ذات پاک خداست، و سپس در عالم اسباب فرشته بزرگ مرگ یعنى عزرائیل مجرى این فرمان است و او نیز به وسیله «گروهى از فرشتگان» و رسولان الهى، که اشاره به همان فرشتگان است، این مأموریت را انجام مى دهد. اصولا حوادث مهم این جهان به وسیله فرشتگان صورت مى گیرد که همه سر به فرمان خدایند، و مجرى فرمان، و مرگ که یکى از حوادث مهم این جهان است از این قانون مستثنى نیست. اشاره به این که مرگ مقدمه اى است براى بازگشت به سوى حق در این سیر صعودى، همان گونه که تولد دریچه اى است به سوى عالم فنا و سیر نزولى روح انسان، و تعبیر «ثم» ممکن است اشاره به وجود برزخ باشد.