در حالى که بسیارى مرگ را، فنا، نیستى و پایان یافتن همه چیز مى پندارند، و به همین دلیل از آن، سخت بیمناک و در وحشتند ولى قرآن مجید حقیقت آن را عنوان توفى» قبض کردن و دریافت داشتن روح انسان به وسیله ذات پاک پروردگار یا به تعبیر دیگر انتقال از عالمى حقیر و کوچک به جهانى بزرگ (و والا) تفسیر کرده است.
در دومین آیه مى فرماید: «خداوند ارواح را به هنگام مرگ قبض مى کند»، (اللهُ یَتَوَفَّى الاَْنْفُسَ حِینَ مَوْتِهَا) و سپس براى این که نمونه اى از مرگ را در زندگى این جهان ارائه دهد، مى افزاید: و نیز ارواحى را که نمرده اند به هنگام خواب مى میرند (وَالَّتِى لَمْ تَمُتْ فِى مَنَامِهَا) سپس ارواح کسانى که فرمان مرگ آنها را صادر کرده نگه مى دارد و (هرگز از خواب بیدار نمى شوند) و ارواح دیگرى را (که هنوز باید زندگى این دنیا را ادامه دهند) باز مى گرداند تا سرآمد معیّنى (فَیُمْسِکُ الَّتِى قَضَى عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَیُرْسِلُ الاُْخْرَى إِلَى أَجَل مُّسَمّىً).
و در این نشانه هاى روشنى است (از قانون مرگ، حیات و حقیقت این دو پدیده) براى کسانى که تفکر مى کنند (إِنَّ فِى ذَلِکَ لاَیَات لِّقَوْم یَتَفَکَّرُونَ).
هدف قرآن بیان این حقیقت است که همان گونه که در عالم خواب روح انسان نابود نمى شود بلکه موقتاً رابطه آن با بدن ضعیف مى گردد و به همین دلیل مى تواند در عوالمى سیر کند، همین طور با مردن نیز فنایى در کار نیست، بلکه آزاد شدن روح و سیر در عالم دیگر است.
«یتوفى» از ریشه «وفى» در اصل، به معناى کمال است و لذا «در هم وافى» به معناى درهم کامل است (کامل از نظر وزن و از نظر مقدار نقره) و به این ترتیب توفى به معناى دریافت کامل است، و با توجّه به این که گیرنده و دریافت کننده خداست، مفهوم این جمله گام نهادن انسان بعد از مرگ به جهانى بالاتر و والاتر است.
این دیدگاه درباره مرگ، بسیارى از مفاهیم و محاسبات را دگرگون مى سازد و همین است که آن را به عنوان دریچه اى به سوى عالم بقا معرفى مى کند.
این نکته نیز قابل توجّه است که آیه فوق با هماهنگ شمردن «خواب» و «مرگ» به انسانها هشدار مى دهد که چگونه از مرگ غافل مى شوید، در حالى که برادر مرگ در هر شبانه روز به سراغ شما مى آید و آن را به خوبى لمس مى کنید و در حال خواب از این جهان بیگانه مى شوید و از تمام زندگى مقام و هستى خود به طور موقت جدا مى گردید. مرگ نیز یک خواب جاودانى است، و خواب یک مرگ موقت، و شاید جمله آخر آیه (إِنَّ فِى ذَلِکَ لاَیَات لِّقَوْم یَتَفَکَّرُونَ) اشاره به تمام این جهات باشد.