(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نُودِىَ لِلصَّلاَةِ مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَى ذِکْرِ اللهِ وَذَرُوا الْبَیْعَ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ * فَإِذَا قُضِیَتِ الصَّلاَةُ فَانتَشِرُوا فِى الاَْرْضِ وَابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللهِ وَاذْکُرُوا اللهَ کَثِیراً لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ * وَإِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْواً انفَضُّوا إِلَیْهَا وَتَرَکُوکَ قَائِماً قُلْ مَا عِنْدَ اللهِ خَیْرٌ مِنْ اللَّهْوِ وَمِنْ التِّجَارَةِ وَاللهُ خَیْرُ الرَّازِقِینَ)
اى کسانى که ایمان آورده اید، هنگامى که براى نماز جمعه اذان گفته مى شود به سوى ذکر خدا بشتابید و خرید و فروش را رها کنید، که این براى شما بهتر است اگر مى دانستید * و هنگامى که نماز پایان گرفت، آزادید در زمین پراکنده شوید و از فضل الهى طلب کنید، و خدا را بسیار یاد کنید شاید رستگار شوید * هنگامى که آنها تجارت، سرگرمى و لهوى را ببینند پراکنده مى شوند و به سوى آن مى روند و تو را ایستاده به حال خود رها مى کنند، بگو; آنچه نزد خداست از لهو و تجارت بهتر است و خداوند بهترین روزى دهندگان است.(1)
 
* * *
شأن نزول:
در شأن نزول آیات یا در خصوص آیه (وَ إِذَا رَاَوا تِّجَارَةً) روایتهاى مختلفى نقل شده که همه آنها از این حکایت دارد که در یکى از سالها که مردم مدینه گرفتار خشکسالى و گرسنگى و افزایش نرخ اجناس شده بودند دحیه با کاروانى از شام رسید و با خود مواد غذایى آورده بود در حالى که روز جمعه بود و پیامبر(صلى الله علیه وآله)مشغول خطبه نماز جمعه بود، طبق معمول براى اعلام ورود کاروان طبل زدند و حتى بعضى دیگر آلات موسیقى را نواختند، مردم با سرعت خود را به بازار رساندند، در این هنگام مسلمانانى که در مسجد براى نماز اجتماع کرده بودند خطبه را رها کرده و براى تأمین نیازهاى خود به سوى بازار شتافتند، و تنها دوازده مرد و یک زن در مسجد باقى ماندند (این آیه نازل شد و آنها را سخت مذمت کرد) پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: اگر این گروه اندک هم مى رفتند، از آسمان بر آنها سنگ مى بارید.(2)

(1). سوره جمعه، آیات 9-11 .
(2). تفسیر نمونه، ج 24، ص 125.