همان طور که بیان کردیم یکى از حرفهاى تارک الصلاة ها این است که انسان مال مردم را نخورد، خداوند گناه بى نمازى او را مى آمرزد. در جواب گفتیم: که اوّل شما بر چه اساسى این حرف را مى زنید، آیا خدا چنین فرموده؟ و یا پیامبر و امامان(علیهم السلام)چنین گفته اند. حال آنکه خداوند در سوره مدّثر آیه 42 و 43 فرمود: «(مَا سَلَکَکُمْ فِى سَقَرَ * قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ); چه گناهى شما را به دوزخ آورده؟ گفتند: ما نماز نمى خواندیم». پیامبر و امام صادق(علیهما السلام) در وقت مرگشان فرمودند: شفاعت ما به کسى که نماز را سبک بشمارد، نمى رسد.
دوم، آیا کسانى که نماز نمى خوانند واقعاً مال مردم خور نیستند؟ در صورتى که در اینجا هم مطلب برعکس است. چنان که از على(علیه السلام) نقل شده که فرمود: «کسى که نماز را ضایع کند بقیه احکام خدا را بیشتر ضایع مى کند». و خداوند عزوجل فرمود: (اِنَّ الصَّلوةَ تَنهى عَنِ الفَحشاءِ والمُنکَرِ)(1) نماز انسان را از زشتیها باز مى دارد.
برفرض اگر کسى نماز بخواند و مال مردم را هم به ناحق بخورد، باز هم این آدم در روز قیامت کارش از کسى که نماز نمى خواند و مال مردم را هم مى خورد; آسانتر است. چون اوّلى یک گناه مرتکب شده ولى دومى دو گناه مرتکب شده است، هم نماز را ترک کرده و هم مال مردم را خورده است. علاوه بر این، کسانى که نماز نمى خوانند ، روزه هم نمى گیرند، زکات هم نمى دهند و حج هم نمى روند و اصلا هیچ کدام از احکام خدا را به جا نمى آورند و اصلا بویى از دین ندارند و خلاصه «دزد نمازگزار، بهتر از دزد بى نماز است»; چون ممکن است یک روز نمازش جلوى دزدیش را بگیرد; ولى کسى که نماز را ترک مى کند چیزى در دست ندارد که جلوى دزدى او را بگیرد، در اینجا حکایت شیرین «دعبل خزایى و دزدان نمازگزار را نقل مى کنیم».

(1). سوره عنکبوت، آیه 45.