آیه شریفه چهل و یک سوره مبارکه حج وظیفه سنگینى بر دوش مسئولان حکومت اسلامى قرار داده، که اگر با تمام امکاناتى که دارند، براى انجام آن قیام ننمایند باید خود را براى جواب در روز قیامت آماده سازند.
قرآن مى فرماید: «(الَّذِینَ إِنْ مَّکَّنَّاهُمْ فِى الاَْرْضِ أَقَامُوا الصَّلاَةَ وَآتَوْا الزَّکَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنْ الْمُنْکَرِ وَللهِِ عَاقِبَةُ الاُْمُورِ); یاران خدا کسانى هستند که هر گاه در زمین به آنها قدرت بخشیدیم، نماز را برپا مى دارند، زکات را ادا مى کنند، امر به معروف و نهى از منکر مى نمایند و پایان همه کارها از آن خداست».(1)
آنها پس از پیروزى هم مانند خودکامگان، جباران، به عیش و نوش و لهو و لعب نمى پردازند، و در غرور و مستى فرو نمى روند، بلکه پیروزیها و موفقیتها را نردبانى براى ساختن خویش و جامعه قرار مى دهند و آنها پس از قدرت یافتن به یک طاغوت جدید تبدیل نمى شوند و ارتباطشان با خدا و با خلق خدا نیز مستحکم است; چرا که نماز سمبل پیوند با خالق و زکات، رمزى براى پیوند با خلق، و امر به معروف و نهى از منکر، پایه هاى اساسى ساختن یک جامعه سالم محسوب مى شود و همچنین این چهار صفت براى معرفى این افراد کافى است، زیرا در سایه آن سایر عبادات و اعمال صالح و ویژگیهاى یک جامعه باایمان و پیشرفته فراهم مى گردد.(2)
وقتى دل سودایى مى رفت به بستانها *** بى خویشتنم کردى، بوى گل و ریحان ها
گه نعره زدى بلبل، گه جامه دریدى گل *** تا یاد تو افتادم، از یاد برفت آنها
اى مِهر تو در دلها، اى مُهر تو بر لبها *** وى شور تو در سرها، وى سر تو در جانها
تا خار غم عشقت، آویخته بر دامن *** کوته نظرى باشد، رفتن به گلستانها
گر در طلبت رنجى، ما را برسد شاید *** چون عشق حرم باشد، سهل است بیابانها
گویند: مگو سعدى چندین سخن از عشقش *** مى گویم و بعد از من گویند به دور آنها
سعدى

(1). سوره حج، آیه 41.
(2). تفسیر نمونه، ج 14، ص 118.