علم بدون ایمان، تیغى است در کف زنگى مست; چراغى است در نیمه شب، در دست دزد براى برگزیده بردن کالا، این است که انسان عالم و دانشمند بى ایمان امروز، با انسان جاهل بى ایمان دیروز از نظر طبیعت و ماهیت رفتارها و کردارها، کوچکترین تفاوتى ندارد.
آخر چه تفاوتى میان چرچیل ها، جانسون ها، نیکسون ها، استالین هاى امروز با فرعونها، چنگیزها و آتیلاهاى دیروز است.(1)
 
* * *
به دستت اى فلک دارم بسى درد و شکایتها
به دستت اى فلک! دارم بسى درد و شکایتها *** دل خونین، ز کردارت بسى دارد، حکایتها
نفاق افکنده اى در خاندان آدم و حوا *** جهان را کرده اى پر از جنایتها، خیانتها
هزاران; چون انیشتین پرفسورانند در عالم *** همه، اندر پى آزردن و تخریب دولتها
بشر خواهد دو چیز، آسایش و آزادى، آن هم *** میسر مى شود، گرکم شود از مغز نخوتها
***
پدرها و مادرها، آموزگارها، روحانیون و حکومت اسلامى باید تلاش کنند که جوانها همراه پیشرفت علم و دانش، با ایمان و اعتقاد کامل به «اصول دین» و عمل به «فروع دین» که از همه مهمتر «نماز» است پرورش یابند والا افزایش روز به روز تعداد دانشگاهها، بدون ایمان چه دردى را دوا خواهد نمود؟

(1). آیت الله مرتضى مطهرى، مقدمه بر جهانى بینى اسلامى، ص 29.