1. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «هر كس پيش از آنكه موهاى زايد را زايل كند، اندكى دارو بردارد وببويد... وبگويد: صَلَّى اللهُ عَلى سُلَيْمانِ بْنِ داوُدَ كَما اَمَرَنا بِالنُّورَةِ[1] كه در اين صورت، دارو وى را نسوزاند».[2]
2. از امام سجّاد عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «هر كس به هنگام استفاده از داروى نظافت دعا بخواند، خداوند وى را از چرك‌ها وكثافت‌هاى دنيوى وگناهان پاك مى‌كند ودر مقابل موهايى كه زايل مى‌شود، موهايى به او كرامت مى‌كند كه با آن گناه نكند وبه تعداد موهاى بدنش فرشتگانى خلق مى‌كند كه تا روز قيامت براى او حمد وتسبيح الهى گويند ويك تسبيح ملائكه معادل هزار تسبيح زمينيان است وآن دعا اين است :
اَللّهُمَّ طَيِّبْ ما طَهُرَ مِنّي وَطَهِّر ما طابَ مِنّي وَاَبْدِلْني شَعْرآ طاهِرآ لا يَعْصيکَ. اَللّهُمَّ اِنّي تَطَهَّرْتُ اِبْتِغاءَ سُنَّةِ الْمُرْسَلينَ وَابْتِغاءَ رِضْوانِکَ وَمَغْفِرَتِکَ، فَحَرِّمْ شَعْري وَبَشَري عَلَى النّارِ وَطَهِّرْ خَلْقي وَطَيِّبْ خُلْقي وَزَکِّ عَمَلي وَاجْعَلْني مِمَّنْ يَلْقاکَ عَلَى الْحَنَفِيَّةِ السَّمْحَةِ، مِلَّةِ اِبْراهيمَ خَليلِکَ وَدينِ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله حَبيبِکَ وَرَسُولِکَ، عامِلاً بِشَرايِعِکَ، تابِعآ لِسُنَّةِ نَبِيِّکَ صَلَّى الله عَلَيهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ، آخِذآ بِهِ، مُتأَبِّد
بِتَأْديبِکَ وَتَأْديبِ رَسُولِکَ صلى الله عليه و آله وَتأْديبِ اَوْلِيائِکَ، الَّذينَ غَذَّوْتَهُمْ بِاَدَبِکَ وَزَرَعْتَ الْحِكْمَةَ في صُدُورِهِمْ وَجَعَلْتَهُمْ مَعادِنَ عِلْمِکَ، صَلَواتُکَ عَلَيْهِمْ».[3]

[1] . ترجمه: «درود خداوند بر حضرت سليمان بن داوود 8، همان‌گونه كه او ما را امر به استفاده از داروىنظافت كرد».
[2] . كافى، ج 6، ص 506، ح 13.
[3] . ترجمه: «بار خدايا، پاكيزه گردان آنچه را كه از من پاك شد وپاك گردان آنچه را كه از من پاكيزه شد وبه جاىآن، مويى عنايت كن كه معصيت تو را نكند. بار خدايا، به خاطر پيروى از سنّت پيامبران ودرخواست بهشتوآمرزش تو، خود را پاكيزه كردم، پس مو وپوست مرا بر آتش حرام وخلقتم را پاك واخلاقم را پاكيزه وعملمرا ستوده گردان ومرا از كسانى قرار ده كه بر آيين ابراهيم 7 ودين محمّد 9 حبيب ورسولت، تو راملاقات كند، در حالى كه به دستورهاى تو عمل كرده باشد وپيرو سنّت پيامبرت 9 وگيرنده آن باشد.ومؤدّب به آداب تو ورسول واوليايت شده باشد. همان كسانى را كه با آداب خود مؤدّب نمودى و بذرحكمتت را در سينه‌هايشان كاشتى وآنها را گنجينه‌هاى دانش خود قرار دادى، درود تو بر ايشان باد». كافى،ج 6، ص 507، ح 15.