(آیه 24) در تعقیب بحثى که در آیات گذشته پیرامون سرنوشت دشمنان خدا (اَعْداءُ الله) آمد در این آیه وآیه بعد به دو قسمت از مجازات دردناک آنها در آخرت ودنیا اشاره مى کند.
نخست خداوند مى فرماید: «اگر آنها صبر وشکیبایى کنند (یا نکنند) آتش دوزخ قرارگاهشان است» ورهایى از آن امکان پذیر نیست (فَاِنْ یَصْبِرُوا فَالنّارُ مَثْوًى لَهُمْ).
سپس براى تأکید این مطلب مى افزاید: «واگر آنها تقاضاى رضایت وعفو پروردگار کنند (به جایى نمى رسد و) مورد عفو قرار نمى گیرند» (وَاِنْ یَسْتَعْتِبُوا فَما هُمْ مِنَ الْمُعْتَبینَ).
(آیه 25) سپس به مجازات دردناک دنیوى آنها اشاره کرده، مى فرماید: «ما براى آنها همنشینانى (زشت سیرت) قرار دادیم، که زشتیها را از پیش رو وپشت سر آنها در نظرشان جلوه دادند» (وَقَیَّضْنا لَهُمْ قُرَناءَ فَزَیَّنُوا لَهُمْ مـا بَیْنَ اَیْدیهِمْ وَمـاخَلْفَهُمْ).
همین معنى به صورت گویاترى در آیات 36 و37 سوره زخرف آمده آنجا که مى فرماید: «بر آنها که از یاد خداوند رحمان روى گردان شوند شیاطین را مسلّط مى سازیم که همواره با آنان قرین هستند، این شیاطین آنها را از راه حق باز مى دارند در حالى که گمان مى کنند هدایت یافته اند».
سپس مى افزاید: به سبب این وضع اسفبار «فرمان عذاب الهى درباره آنها تحقق یافت، وبه سرنوشت اقوام گمراهى از جن وانس که قبل از آنها بودند گرفتار شدند» (وَحَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ فى اُمَم قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ).
سرانجام آیه را با این جمله پایان مى دهد «آنها مسلماً زیانکار بودند» (اِنَّهُمْ کانُوا خاسِرینَ).
