(آیه 6) در آیات گذشته سخن از صفوف مختلف فرشتگان الهى بود ودر اینجا از نقطه مقابل آنها، یعنى گروههاى شیاطین وسرنوشت آنها، سخن مى گوید، ومى تواند مقدمه اى باشد براى ابطال اعتقاد جمعى از مشرکان که شیاطین وجن را معبود خود قرار مى دادند.
نخست مى گوید: «ما آسمان نزدیک ]=پائین[ را با ستارگان آراستیم» (اِنّا زَیَّنَّا السَّماءَ الدُّنْیا بِزینَة الْکَواکِبِ).
به راستى منظره ستارگان آسمان آنقدر زیباست که هرگز چشم از دیدن آن خسته نمى شود، بلکه خستگى را از تمام وجود انسان بیرون مى کند هر چند این مسائل در عصر وزمان ما براى شهرنشینانى که در دود کارخانه ها غوطهورند، وطبعاً آسمانى تاریک وسیاه دارند چندان مفهوم نیست، ولى روستانشینان هنوز مى توانند ناظر این گفته قرآنى یعنى تزیین آسمان با ستارگان درخشان باشند.
(آیه 7) در این آیه به محفوظ بودن صحنه آسمان از نفوذ شیاطین اشاره کرده، مى گوید: «ما آن را از هر شیطان خبیث وعارى از خیر ونیکى حفظ کردیم» (وَحِفْظًا مِنْ کُلِّ شَیْطان مارِد).
(آیه 8) سپس مى افزاید: «آنها نمى توانند به (سخنان) فرشتگان عالم بالا گوش فرا دهند (وهرگاه چنین کنند) از هر سو هدف (تیرهاى شهاب) قرار مى گیرند»! (لا یَسَّمَّعُونَ اِلَى الْمَلاَِ الاَْعْلى وَیُقْذَفُونَ مِنْ کُلِّ جانِب).
(آیه 9) آرى «آنها به شدت به عقب رانده مى شوند (واز صحنه آسمان طرد مى گردند) وبراى آنان مجازاتى دائم است» (دُحُورًا وَلَهُمْ عَذابٌ واصِبٌ).
اشاره به این که نه تنها شیاطین از نزدیک شدن به عرصه آسمان منع وطرد مى شوند بلکه سرانجام گرفتار عذاب دائم نیز مى گردند.
(آیه 10) در این آیه به گروهى از شیاطین سرکش وجسور اشاره مى کند که قصد صعود به عرصه بلند آسمان مى کنند، مى فرماید: «مگر آنها که در لحظه اى کوتاه براى استراق سمع به آسمان نزدیک شوند که شهاب ثاقب آنها را تعقیب مى کند» ومى سوزاند (اِلاّ مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَاَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ).
«شِهاب» در اصل به معنى شعله اى است که از آتشِ افروخته زبانه مى کشد، وبه شعله هاى آتشینى که در آسمان به صورت خط ممتد دیده مى شود نیز مى گویند.
مى دانیم اینها ستاره نیستند، بلکه شبیه ستارگانند، قطعات سنگهاى کوچکى هستند که در فضا پراکنده اند، وهنگامى که در حوزه جاذبه زمین قرار گیرند به سوى زمین جذب مى شوند، وبر اثر سرعت وشدت برخورد آنها با هواى اطراف زمین مشتعل وبرافروخته مى شوند.
«ثاقِب» به معنى نافذ وسوراخ کننده است، ودر اینجا اشاره به این است که به هر موجودى اصابت کند آن را سوراخ کرده وآتش مى زند.
