یکى از مسائل مهمّ تاریخى این است که پیامبران بزرگ خدا همگى از خاورمیانه برخاستند. مرکز دعوت نوح پیامبر(علیه السلام) عراق بود. حضرت ابراهیم(علیه السلام)مأموریتش را از عراق آغاز کرد و سپس به سوى حجاز رفت. موسى بن عمران(علیه السلام)در مصر بود، پس از آن به شامات رفت و در آن جا مبعوث شد و سپس به مصر بازگشت. و حضرت محمد(صلى الله علیه وآله)از سرزمین حجاز و عربستان فعلى قیام کرد.
در این جا این سؤال مطرح مى شود که: چرا همه پیامبران بزرگ از منطقه خاورمیانه مبعوث شده اند؟ دو جواب براى این سؤال بیان شده است:
1. مورّخان بزرگ شرق و غرب قبول دارند که تمدّن بشر از خاورمیانه آغاز شد. به تعبیر دیگر، مورّخان این منطقه را گاهواره تمدّن بشرى نامیده اند. و روشن است که هرچه تمدّن اجتماعى و دنیوى انسان وسیع تر شود نیازش به دین و مذهب بیشتر مى گردد، چون خطر چنین انسانى بیشتر است. و لذا انسان امروز نسبت به نسل هاى گذشته بشرى است بسیار خطرناک تر.
بشر امروز بمب اتم مى سازد و یک نمونه کوچک آن را در هیروشیما و ناکازاکى بر سر مردم مى اندازد و صد و پنجاه هزار نفر را مى کشد و هزاران برابر آن را در زرّادخانه هاى خود انبار کرده است! بشر امروز بمبهاى شیمیایى و میکروبى تولید مى کند که وقتى صدام جنایتکار یک نمونه آن را در شهر حلبچه بر سر مردم خودش ریخت، همه دیدند که چه صحنه هاى وحشتناکى پیش آمد و چه انسان هاى بى گناهى کشته شدند، و آنها که ماندند یک عمر با مرگ دست و پنجه نرم کرده و هر روز مرگ را لمس مى کنند! بنابراین، چنین بشرى که تمدّن مادّى او بیشتر شده خطرناک تر است و نیروى ایمان و مذهب براى کنترل او واجب تر. پس با توجّه به این که نخستین تمدّن انسانى از سرزمین خاورمیانه آغاز شده، انبیاى الهى توجّه بیشترى به این منطقه داشته اند.
2ـ هنگامى که منطقه اى مرکز تمدّن مى شود از اطراف و اکناف دنیا براى حلّ مشکلاتشان به آن جا سفر مى کنند. و طبعاً همان گونه که مسافران سوغات هاى مادّى از گاهواره تمدّن به شهرها و آبادى هاى خود مى برند، مسائل معنوى و روحانى و دین و مذهب موجود در آن جا را نیز به محل هاى خود انتقال مى دهند. بنابراین، مهم ترین روش نشر ادیان الهى، وجود آن ادیان در مراکز تمدّن است.