شعیب پیامبر(علیه السلام) در مقابل این همه هتّاکى و توهین و جسارت، ناراحت و عصبانى نشد و با صبر و بردبارى و به صورت منطقى پاسخ آنها را داد. توجّه فرمایید: «(قَالَ یَا قَوْمِ أَرَهْطِى أَعَزُّ عَلَیْکُمْ مِّنَ اللهِ وَاتَّخَذْتُمُوهُ وَرَاءَکُمْ ظِهْرِیّاً إِنَّ رَبِّى بِمَا تَعْمَلُونَ مُحِیطٌ); گفت: اى قوم! آیا قبیله کوچکم، نزد شما عزیزتر از خداوند است؟! در حالى که (فرمان) او را پشت سر انداخته اید! پروردگارم به آنچه انجام مى دهید احاطه دارد (و آگاه است)!».(1)
شعیب پیامبر(علیه السلام) به دو گونه پاسخ آنها را داد:
نخست مى فرماید: این چه سخن نامعقول و نسنجیده اى است که شما بر زبان جارى مى سازید؟ آیا احترام قبیله من از احترام خداوند بیشتر است؟
آیا شما براى خداوند احترام قائلید؟ یا خدا و فرامینش را پشت سر انداخته اید؟
و در ادامه مى فرماید: خیال نکنید که خداوند اعمال شما را نمى بیند و سخنانتان را نمى شنود، بلکه او به تمام اعمالى که انجام مى دهید احاطه و آگاهى کامل دارد. حضرت شعیب(علیه السلام) ضمن پاسخ به سخنان بى اساس قومش، آنها را متوجّه عظمت و عزّت پروردگار زمین و آسمان کرد.
دومین پاسخ حضرت شعیب در آیه بعد آمده است.توجّه کنید: «(وَیَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَى مَکَانَتِکُمْ إِنِّى عَامِلٌ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ یَأْتِیهِ عَذَابٌ یُخْزِیهِ وَمَنْ هُوَ کَاذِبٌ وَارْتَقِبُوا إِنِّى مَعَکُمْ رَقِیبٌ); اى قوم من! هر چه توان دارید، انجام دهید; من هم کار خود را انجام مى دهم; و به زودى خواهید دانست چه کسى عذاب رسواکننده به سراغش مى آید، و چه کسى دروغگوست! شما انتظار بکشید، من هم با شما در انتظارم».(2)شما در انتظار این باشید که بتوانید با قدرت، جمعیّت، ثروت و نفوذتان بر من پیروز شوید، من هم در انتظارم که مجازات دردناک الهى به زودى دامان شما جمعیّت گمراه را بگیرد و از صفحه گیتى محوتان نماید!

(1). سوره هود، آیه 92.
(2). سوره هود، آیه 93.