سؤال: همان گونه که گذشت اصحاب کهف به فرمان خداوند در آن غار به خواب رفته و پس از 309 سال بیدار شدند در حالى که بدن آنها کاملاً سالم و حتّى لباس هایشان مندرس و پوسیده نشده بود. امّا آیا از نظر علمى ممکن است کسى در این مدّت بسیار طولانى بدون آب و غذا زنده بماند؟! طبق محاسبه اى که کردیم هر یک از آنها در مدّت 309 سال حداقل نیاز به 100 تُن موادّ غذایى و 100 هزار لیتر آب داشتند، در حالى که مى دانیم حتّى یک لقمه غذا و یک قطره آب هم وارد دهان آنها نشده بود. این مطلب از نظر علمى چگونه قابل توجیه است؟
جواب: این سؤال را به سه روش مى توان پاسخ داد. به تعبیر دیگر سه پاسخ روشن براى این سؤال وجود دارد که به شرح زیر است:
1. این کار هر چند از نظر ما انسان ها که علم و قدرتمان محدود و کم مى باشد کارى حیرت آور و غیر ممکن به نظر مى رسد، امّا از زاویه علم و قدرت خداوند امرى سهل و آسان است. خداوندى که هرگاه اراده انجام کارى کند به محض اراده و تصمیمش آن کار تحقّق پیدا مى کند، زنده نگهداشتن چند انسان براى مدّت 309 سال بدون آب و غذا براى او کار سخت و غیر ممکنى نیست. خداوند متعال در آیه شریفه 82 سوره یس مى فرماید: «(إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ); فرمان او چنین است که هرگاه چیزى را اراده کند، تنها به آن مى گوید: موجود باش آن نیز بى درنگ موجود مى شود».
یعنى اگر مثلاً خداوند اراده کند جهانى همچون جهان فعلى، که ما در آن زندگى مى کنیم، با تمام کرات آسمانى و کره زمین و همه کهکشان ها و ستاره ها، و همه موجودات هوایى و دریایى و زمینى، و خلاصه تمام امکانات و ویژگى هایش خلق کند کافى است اراده کند، به محض اراده اش عالمى دیگر همچون عالم ما خلق خواهد شد. آیا براى چنین خدایى با چنین قدرت فوق العاده و علم و دانش نامحدود، زنده نگه داشتن چند نفر براى چند صد سال کار مشکلى است؟ بنابراین، زنده ماندن اصحاب کهف براى مدّت طولانى بدون استفاده از آب و غذا از زاویه علم و قدرت خداوند امرى سهل و آسان است و هیچ تعجّب و حیرتى ندارد.
2. هر چه فعالیّت دستگاه هاى بدن آرام تر و ضعیف تر شود نیاز بدن به آب و غذا کمتر و کمتر خواهد شد. و اگر فعالیّت بدن به حدّاقل ممکن برسد و هیچ یک از اعضاى بدن جز دستگاه تنفس و قلب کار نکند همان ذخیره غذایى موجود در بدن پاسخگوى نیاز 309 سال خواهد بود. به عنوان مثال کوره ذوب آهنى را در نظر بگیرید که در هر روز چند هزار لیتر گازوئیل مصرف مى کند. اگر فعالیّت این کوره کم شود، در حدّى که فقط شمعک آن روشن باشد مصرف یک روز آن براى صدها سال کفایت مى کند. بنابراین، هنگامى که فعالیّت دستگاه هاى بدن پایین و پایین تر و نزدیک به صفر برسد نیاز بدن هم به آب و غذا بسیار کم و نزدیک به صفر مى شود. نمونه دیگر این مطلب باطرى هاى ظریفى است که براى ساعت از آن استفاده مى شود، که بعضى از انواع آن 5 سال کار مى کند; چون کار ساعت کار سبک و دستگاه آن دستگاه ظریفى است. بدن انسان نیز در حال خواب چنین حالتى دارد.
3. اخیراً روشى به منظور زنده نگهداشتن انسان براى صدها سال پیدا شده که به آن انجماد مى گویند. این روش شاید از زمانى کشف شد که یک ماهى را از لابه لاى یخ هاى قطبى پیدا کردند که طبقات یخ نشان مى داد ماهى مذکور براى چهار پنج هزار سال قبل است. این ماهى را بیرون آورده و در آب گرمى انداختند، ماهى شروع به حرکت کرد. فهمیدند ماهى در حالت انجماد نمرده، بلکه دستگاه هاى بدنش متوقّف گشته، و یا شبیه به توقف بوده است و از آن جا روش انجماد را آموختند. اکنون نیز افراد مبتلا به بیمارى هاى صعب العلاج را منجمد نموده و بعد که روش درمان آن بیمارى و داروى مناسب آن کشف شد او را از حالت انجماد خارج کرده و مداوا مى کنند.
خداوند متعال اصحاب کهف را منجمد نکرد، ولى شرایطى به وجود آورد که حیات آنها بدون آن که بمیرند متوقف شده و بعد از چند سال آن شرایط برطرف شد و دوباره به زندگى عادى برگشتند.
نتیجه این خواب 309 ساله اصحاب کهف بدون استفاده از آب و غذا از منظر علم و قدرت خداوند کار سهل و آسانى است و از دیدگاه علمى نیز قابل توجیه و دفاع است، و هیچ منافاتى با علم و دانش بشر ندارد.