21کَلاّ إِذا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکّاً دَکّاً
22وَ جاءَ رَبُّکَ وَ الْمَلَکُ صَفّاً صَفّاً
23وَ جِیءَ یَوْمَئِذ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذ یَتَذَکَّرُ الْاِنْسانُ وَ أَنّى لَهُ الذِّکْرى
24یَقُولُ یا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیاتِی
25فَیَوْمَئِذ لایُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ
26وَ لایُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ
ترجمه:
21 ـ چنان نیست، در آن هنگام که زمین سخت در هم کوبیده شود.
22 ـ و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند.
23 ـ و در آن روز جهنم را حاضر کنند; (آرى) در آن روز انسان متذکر مى شود; اما این تذکر چه سودى براى او دارد؟!
24 ـ مى گوید: «اى کاش براى زندگیم چیزى از پیش فرستاده بودم»!
25 ـ در آن روز هیچ کس مانند او عذاب نمى کند.
26 ـ و هیچ کس همچون او کسى را به بند نمى کشد!