در طول تاریخ «انبیاء» کراراً مى خوانیم: یکى از حربه هاى دشمنان خدا در مقابل آنان، استفاده از حربه سخریه بوده است، و آیات قرآن مکرر این موضوع را منعکس کرده است، و از آنجا که سخریه و استهزاء معمولاً از کسانى صادر مى شود که مست باده غرورند، و خود را برتر از دیگران مى دانند، و با چشم حقارت به سایرین نگاه مى کنند، جاى تعجب نیست که ظالمان کافر، لجوج و خودخواه دست به چنین حربه اى در برابر اهل ایمان زنند.
امروز نیز، همان برنامه به صورت هاى متنوع در رسانه هاى گروهى جهان تحت عنوان «طنز» و برنامه هاى فکاهى و تفریحى ادامه دارد، الآن نیز مى کوشند حق و طرفدارانش را با استفاده از این حربه قدیمى از میدان بیرون کنند.
ولى، مؤمنان در برابر آنها با توجه به وعده هاى الهى که نمونه آن در آیات فوق آمده است، آرامش مى یابند، و روح مقاومت در مقابل آن تاریک دلان در آنها دمیده مى شود.
اصولاً «استهزاء»، «سخریه»، «غمز» و «ضحک» در مقابل حق، که در آیات فوق به آن اشاره شده، همه از گناهان کبیره و نشانه جهل و غرور است، یک انسان فهمیده، عاقل و هوشیار، به فرض که به مکتبى عقیده نداشته باشد، با آن، برخورد منطقى مى کند، و هرگز به خود اجازه نمى دهد به این گونه حربه ها متوسل گردد.
* * *
خداوندا! همه ما را از غرور و جهل و کبر حفظ فرما!
پروردگارا! به ما روح حق طلبى و حق جوئى و تواضع مرحمت کن!
بارالها! نامه اعمال ما را در «علیین» قرار ده، و از زمره «سجینیان» بیرون بر!
آمِیْنَ یا رَبَّ العالَمِیْنَ
پایان سوره مطفّفین(1)
* * *
1 ـ تصحیح: 21 / 3 / 1383.
