از آیات مختلف قرآن به خوبى استفاده مى شود: در بهشت انواع شراب هاى طهور با نام ها و کیفیت هاى متنوع وجود دارد که از هر جهت با شراب هاى آلوده دنیا متفاوت است، اینها عقل را مى زداید، جنون مى آفریند، منشأ عداوت، خونریزى و فساد مى شود، بد بو و بد طعم و آلوده است، ولى آنها عقل و نشاط و عشق مى آفریند، خوشبو و معطر و پاک است، و کسانى که از آن مى نوشند در نشئه اى روحانى و توصیف ناپذیر فرو مى روند، که دو نوع آن در این سوره آمده است: «رَحِیْقٌ مَخْتُوم» و «تَسْنِیْم» و انواع دیگرش در سوره «دهر»، و سایر سوره هاى قرآن ذکر شده که هر کدام را در جاى خود شرح داده ایم.
جالب این که: در روایات متعددى این شراب بهشتى پاداش کسانى ذکر شده که از شراب آلوده دنیا چشم بپوشند، تشنه کامان را سیراب کنند، و آتش اندوه را در دل مؤمنان خاموش سازند.
پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) به على(علیه السلام) فرمود: یا عَلِیُّ مَنْ تَرَکَ الْخَمْرَ لِلّهِ سَقاهُ اللّهُ مِنَ الرَّحِیقِ الْمَخْتُومِ: «اى على! کسى که خمر و شراب را به خاطر خدا ترک گوید، خداوند او را از شراب زلال دربسته مهر شده بهشتى سیراب مى کند».(1)
و جالب تر این که: در حدیث دیگرى از همان حضرت(صلى الله علیه وآله) آمده است: حتى اگر شراب دنیا را براى غیر خدا نیز ترک گوید، خداوند او را از این شراب طهور مى نوشاند.
على(علیه السلام)مى گوید: عرض کردم، براى غیر خدا؟ فرمود: «آرى! کسى که براى حفظ جان خود نیز از شراب دنیا چشم بپوشد، خدا او را از رحیق مختوم سیراب مى کند».(2)
آرى، این گروه که شراب را براى حفظ سلامت خود ترک مى کنند در حقیقت از أولو الالباب اند، و همان گونه که از آیه 193 «آل عمران» استفاده مى شود، «أولو الالباب» نیز در زمره ابرارند که از شراب هاى طهور بهشتى بهره مند مى شوند.
در حدیثى از على بن الحسین(علیهما السلام) آمده است: مَنْ سَقى مُؤْمِناً مِنْ ظَمإ سَقاهُ اللّهُ مِنَ الرَّحِیقِ الْمَخْتُومِ: «کسى که شخص مؤمن تشنه اى را سیراب کند، خدا او را از رحیق مختوم سیراب خواهد کرد».(3)
و در حدیث دیگرى آمده: مَنْ صاَم لِلّهِ فِى یَوْم صائِف سَقاهُ اللّهُ مِنَ الظَّمَإِ مِنَ الرَّحِیْقِ الْمَخْتُومِ: «کسى که در روز گرم تابستان روزه بدارد، خداوند او را از تشنگى قیامت با رحیق مختوم سیراب مى کند».(4)

1 و 2 ـ «نور الثقلین»، جلد 5، صفحه 534، احادیث 40 و 37 ـ «بحار الانوار»، جلد 8، صفحه 114.
3 ـ «نور الثقلین»، جلد 5، صفحه 534، حدیث 35 ـ «کافى»، جلد 2، صفحه 201.
4 ـ «مجمع البیان»، جلد 10، صفحه 456، ذیل آیات مورد بحث ـ «بحار الانوار»، جلد 8، صفحه 114.