این سوره، در «مکّه» نازل شده و داراى 19 آیه است
 

محتواى سوره انفطار

این سوره، مانند بسیارى از سوره هاى دیگر جزء آخر قرآن، بر محور مسائل مربوط به قیامت دور مى زند، و روى هم رفته در آیات نوزده گانه آن به پنج موضوع در این رابطه اشاره شده:
1 ـ اشراط الساعة: یعنى حوادث عظیمى که در پایان جهان و در آستانه قیامت رخ مى دهد.
2 ـ توجه انسان به نعمت هاى خداوند که سراسر وجود او را فرا گرفته، و شکستن غرور او، تا خود را براى معاد آماده سازد.
3 ـ اشاره به فرشتگانى که مأمور ثبت اعمال انسان ها هستند.
4 ـ سرنوشت نیکان و بدان در قیامت.
5 ـ گوشه اى از سختى هاى آن روز بزرگ.

فضیلت تلاوت این سوره

در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: مَنْ قَرَأَ هاتَیْنِ السُّورَتَیْنِ «إِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ» وَ «إِذَا السَّماءُ انْشَقَّتْ» وَ جَعَلَهُما نُصْبَ عَیْنِهِ فِی صَلاةِ الْفَرِیضَةِ وَ النّافِلَةِ لَمْ یَحْجُبْهُ مِنَ اللّهِ حِجابٌ، وَ لَمْ یَحْجُزْهُ مِنَ اللّهِ حاجِزٌ، وَ لَمْ یَزَلْ یَنْظُرُ إِلَى اللّهِ وَ یَنْظُرُ اللّهُ إِلَیْهِ حَتَّى یَفْرُغَ مِنْ حِسابِ النّاسِ:
«هر کس این دو سوره: سوره انفطار و سوره انشقاق را تلاوت کند، و آن دو را در نماز فریضه و نافله برابر چشم خود قرار دهد، هیچ حجابى او را از خدا محجوب نمى دارد، و چیزى میان او و خداوند حائل نمى شود، پیوسته (با چشم دل) به خدا مى نگرد و خدا (با لطفش) به او نگاه مى کند، تا از حساب مردم فارغ شود».(1)

مسلماً نعمت بزرگ حضور در پیشگاه خدا، و از میان رفتن حجاب ها میان او و پروردگار، براى کسى است که این دو سوره را در عمق جانش جاى دهد، و خود را بر اساس آن بسازد، نه این که به لقلقه زبان اکتفا کند.

1 ـ «مجمع البیان»، جلد 10، صفحه 447 و «نور الثقلین»، جلد 5، صفحه 520 (از کتاب ثواب الاعمال).