آنچه در این آیات آمده بود، هشت نوع از مواد غذائى براى انسان و چارپایان بود، و جالب این که همه آنها، غذاهاى گیاهى و نباتى است، این به خاطر اهمیتى است که «گیاهان»، «حبوبات» و «میوه ها» در تغذیه انسان دارند، بلکه غذاى حقیقى انسان همین ها است، و غذاهاى حیوانى در درجه بعد قرار دارد و به مقدار کمتر.
آنچه در اینجا قابل توجه است این که: علم غذاشناسى امروز که یکى از علوم گسترده و مهم است و براى خود دنیاى وسیعى با چشم اندازهاى وسیع ترى را مجسم مى کند، در حقیقت شرحى است بر آنچه در این آیات آمده، و عظمت قرآن را منعکس مى کند، مخصوصاً موادى که در آیات بالا روى آن تکیه شده هر یک از دیدگاه علم غذاشناسى، بسیار مهم و با ارزش است.
به هر حال، دقت در این امور، انسان را به عظمت خالق آنها، و الطاف و محبت هاى او نسبت به نوع بشر، آشناتر مى سازد.
آرى، دقت در غذاى جسم، و سپس در غذاى روح، هم از نظر محتوا و ساختمان، و هم از نظر طرق اکتساب، مى تواند آدمى را در مسیر معرفة اللّه، تهذیب نفس و خودسازى پیش برد، آرى «آدمى باید در غذایش به دقت بنگرد» و چه پر معنى است همین یک جمله کوتاه.