در اینجا دو سؤال باقى مى ماند: نخست این که: «نازعات» و «ناشطات» جمع هاى مؤنث اند، به چه مناسبت در اینجا به کار رفته؟
دیگر این که: سه سوگند اول با واو قسم شروع شده، ولى در چهارمین و پنجمین سوگند، «ف» جانشین آن گشته است که براى عطف یا تفریع است؟
در پاسخ سؤال اول، باید به این نکته توجه داشت که: «نازعات» جمع «نازعة» به معنى طایفه و گروهى از فرشتگان است که این برنامه را انجام مى دهند، همچنین «ناشطات» و بقیه این صیغه هاى جمع و از آنجا که طایفه مؤنث لفظى است جمع آن به همین صورت بسته شده.
و در پاسخ سؤال دوم، مى توان گفت: سبقت جستن نتیجه حرکت سریع است که از «سابحات» استفاده مى شود، و تدبیر امور نیز نتیجه اى است براى مجموع این حرکت، به همین لحاظ با حرف «فاء» شروع شده است.
آخرین سخن که در اینجا باید گفته شود، این است که: همه این سوگندها براى بیان مطلبى است که صریحاً در آیه ذکر نشده، ولى از قرینه مقام، و همچنین از آیات بعد به خوبى روشن مى شود، هدف این است که بگوید: «سوگند به این امور که همه شما سرانجام مبعوث و محشور مى شوید و قیامت و رستاخیز حق است».(1)

1 ـ و در تقدیر چنین است: «لَتُبْعَثُنَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ لَتُحْشَرُنَّ وَ لَتُحاسَبُنَّ».