مى دانیم نطفه انسان از ترکیب نطفه مرد و زن که اولى «اسپرم» یا «کرمک» و دومى «اوول» یا «تخمک» نام دارد تشکیل مى شود.
اصل وجود «نطفه» و سپس ترکیب آن، و بعد مراحل مختلف جنین، از عجائب و شگفتى هاى بزرگ جهان آفرینش است که با پیشرفت علم «جنین شناسى» پرده از اسرار آن برداشته شده، هر چند اسرار بیشترى هنوز در پرده نهان است.
از جمله شگفتى هاى مزبور که گوشه کوچکى را تشکیل مى دهد امور زیر است:
1 ـ «اسپرم» که با آب نطفه مرد خارج مى شود، موجود زنده متحرک بسیار کوچک ذره بینى است که داراى یک سر و گردن و دم متحرک مى باشد، و عجب این که در هر بار انزال مرد ممکن است از دو تا پانصد میلیون! اسپرم وجود داشته باشد که مطابق جمعیت چندین کشور است، ولى از این عده بى شمار، فقط یک یا چند عدد وارد تخمک شده، و بارور مى گردد، وجود این تعداد نطفه نر به خاطر آن است که اسپرم ها براى رسیدن به تخمک و ترکیب با آن تلفات زیادى مى دهند، و اگر این تعداد عظیم نبود شاید امر بارور شدن مشکل مى شد.
2 ـ «رحم» قبل از دوران باردارى فقط به اندازه یک گردو است! اما بعد از انعقاد نطفه و پرورش جنین، به قدرى بزرگ مى شود که جاى زیادى را اشغال مى کند و عجب این که جدار آن به قدرى قابل ارتجاع است که در برابر این حجم عظیم کاملاً مقاومت مى کند.
3 ـ خون در دیواره رحم، در عروق و رگ ها نیست! بلکه به صورت ناودان در میان عضلات جارى است; زیرا اگر رگى وجود داشت مسلماً در برابر کشش فوق العاده جدار رحم تاب مقاومت نمى آورد!
4 ـ بعضى از دانشمندان معتقدند: نطفه زن داراى الکتریسته «مثبت» است و «اسپرم» دارى الکتریسته «منفى»، و لذا به سوى هم کشیده مى شوند، اما هنگامى که اسپرم وارد تخمک شد، بار الکتریکى آن را منفى مى کند و به همین دلیل اسپرم هاى بى شمار دیگرى که در اطراف آن وجود دارند از آن رانده مى شوند، و بعضى نیز گفته اند: با ورود اسپرم، ماده شیمیائى مخصوص ترشح مى شود که سایر اسپرم ها را مى راند.
5 ـ جنین در میان کیسه اى بزرگ در آبى غلیظ به نام «آمنى بوس» غوطهور است که خاصیت ضد ضربه در مقابل انواع حرکات تند مادر، و یا اصابت چیزى به شکم، دارد، به علاوه جنین را به صورت یکنواخت گرم نگه مى دارد، و تغییر حرارت خارجى در آن به زودى اثر نمى کند، و از همه جالب تر این که او را در حالت بىوزنى قرار مى دهد، و از فشار آوردن اعضاى مختلف جنین روى همدیگر که ممکن است موجب ضایعاتى شود، جلوگیرى مى کند!
6 ـ تغذیه جنین از طریق «جفت» و «بند ناف» صورت مى گیرد، یعنى خون مادر با تمام مواد غذائى و اکسیژن وارد جفت شده، و با تصفیه جدیدى از طریق بند ناف وارد قلب جنین مى شود، و از آنجا به تمام اعضاى بدن پخش مى گردد.
جالب این که بطن چپ و راست قلب جنین، با یکدیگر مربوط است چون مسأله تصفیه از طریق ریه در آنجا مطرح نیست; زیرا جنین تنفس نمى کند، اما به محض تولد، حفره ها از هم جدا مى شوند، و دستگاه تنفس به کار مى افتد!.(1)

* * *

1 ـ در این بحث از جلد اول کتاب «اولین دانشگاه و آخرین پیامبر» و کتب دیگر استفاده شده است.