1لا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیامَةِ
2وَ لا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوّامَةِ
3أَ یَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ
4بَلى قادِرِینَ عَلى أَنْ نُسَوِّیَ بَنانَهُ
5بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسانُ لِیَفْجُرَ أَمامَهُ
6یَسْئَلُ أَیّانَ یَوْمُ الْقِیامَةِ
ترجمه:
به نام خداوند بخشنده بخشایگر
1 ـ سوگند به روز قیامت.
2 ـ و سوگند به (نفس لوامه و) وجدان بیدار و ملامت گر (که رستاخیز حق است)!
3 ـ آیا انسان مى پندارد که هرگز استخوان هاى او را جمع نخواهیم کرد؟!
4 ـ آرى قادریم که انگشتان او را موزون و مرتب کنیم!
5 ـ (انسان شک در معاد ندارد) بلکه او مى خواهد در تمام عمر گناه کند.
6 ـ (از این رو) مى پرسد: «قیامت کى خواهد بود»؟!