از روایات اسلامى به خوبى استفاده مى شود: فضیلت تلاوت قرآن در زیاد خواندن آن نیست، بلکه در خوب خواندن و تدبّر و اندیشه در آن است.
جالب این که: در ذیل آیه فوق که دستور مى دهد: «آنچه از قرآن براى شما میسر است بخوانید» (فَاقْرَؤُا ما تَیَسَّرَ مِنْهُ) روایتى از امام على بن موسى الرضا(علیه السلام) آمده است که از جدش چنین نقل مى فرماید: ما تَیَسَّرَ مِنْهُ لَکُمْ فِیهِ خُشُوعُ الْقَلْبِ وَ صَفاءُ السِّرِّ!: «آن مقدار بخوانید که در آن خشوع قلب و صفاى باطن و نشاط روحانى و معنوى باشد»!.(1)
چرا چنین نباشد در حالى که هدف اصلى تلاوت، تعلیم و تربیت است.
و روایات در این زمینه بسیار است.
* * *