یکى از ویژگى هاى «رهبران الهى» این است که بر خلاف «رهبران شیطانى» هرگز پر مدعا، خود بزرگ بین، متکبر و مغرور نیستند.
در حالى که فرعون فریاد احمقانه أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلى: «من خداى بزرگ شما هستم»!(1) و وَ هذِهِ الأَنْهارُ تَجْرِی مِنْ تَحْتِی: «این شاخه هاى عظیم رود نیل همه زیر نظر من جریان دارد»(2) بلند مى کرد.
رهبران الهى در نهایت تواضع و فروتنى خود را بنده کوچکى از بندگان خدا معرفى مى نمودند که در برابر اراده او هیچ قدرتى از خود ندارند.
در آیه 110 «کهف» مى خوانیم: قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحى إِلَیَّ: «بگو من تنها بشرى همچون شما هستم جز این که بر من وحى مى شود».
و در جاى دیگر آمده: وَ ما أَدْرِی ما یُفْعَلُ بِی وَ لا بِکُمْ إِنْ أَتَّبِعُ إِلاّ ما یُوحى إِلَیَّ وَ ما أَنَا إِلاّ نَذِیرٌ مُبِینٌ: «من نمى دانم خداوند با من و با شما چه خواهد کرد؟ تنها از چیزى پیروى مى کنم که بر من وحى مى شود، و جز بیم دهنده آشکارى نیستم».(3)
و در آیه دیگر مى خوانیم: قُلْ لا أَقُولُ لَکُمْ عِنْدِی خَزائِنُ اللّهِ وَ لا أَعْلَمُ الْغَیْبَ وَ لا أَقُولُ لَکُمْ إِنِّی مَلَکٌ: «بگو من نمى گویم خزائن خدا نزد من است من از غیب آگاه نیستم (جز آنچه خدا به من بیاموزد) و ادعا نمى کنم که من فرشته ام».(4)
آنها حتى اگر به اوج قدرت مادى مى رسیدند، هرگز دست و پاى خود را گم نمى کردند، و همچون سلیمان مى گفتند: هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّی: «این قدرت و شوکت از فضل پروردگار من است».(5)
جالب این که: در آیات متعددى از قرآن مجید، تعبیرات تندى دیده مى شود که مخاطب در آن، شخص پیامبر(صلى الله علیه وآله) است، به او عتاب مى کند و هشدار مى دهد که دقیقاً مراقب مسئولیت هاى خویش باشد.
مجموعه این آیات، و آیات گذشته که تعداد آن در قرآن کم نیست، سند زنده اى بر حقانیت این پیامبر بزرگ است، و گر نه، چه مانعى داشت در برابر توده مردمى که آماده پذیرش هر گونه مقامى براى او بودند، مقامات عظیمى براى خود ادعا کند که از دسترس فکر بشر بالاتر، و دور از هر گونه چون و چرا باشد، همان گونه که تاریخ، نظیر آن را در مورد رهبران شیطانى بسیار نشان داده است.
آرى، تعبیراتى همچون آیات مورد بحث و مانند آن، از شواهد زنده حقانیت دعوت رسول اللّه است.

* * *

1 ـ نازعات، آیه 24.
2 ـ زخرف، آیه 51.
3 ـ احقاف، آیه 9.
4 ـ انعام، آیه 50.
5 ـ نمل، آیه 40.