7وَ أَنَّهُمْ ظَنُّوا کَما ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَبْعَثَ اللّهُ أَحَداً
8وَ أَنّا لَمَسْنَا السَّماءَ فَوَجَدْناها مُلِئَتْ حَرَساً شَدِیداً وَ شُهُباً
9وَ أَنّا کُنّا نَقْعُدُ مِنْها مَقاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ یَسْتَمِعِ الآنَ یَجِدْ لَهُ شِهاباً رَصَداً
10وَ أَنّا لا نَدْرِی أَ شَرٌّ أُرِیدَ بِمَنْ فِی الْأَرْضِ أَمْ أَرادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَداً
ترجمه:
7 ـ و این که آنها گمان کردند ـ همان گونه که شما گمان مى کردید ـ که خداوند هرگز کسى را (به نبوت) مبعوث نمى کند.
8 ـ و این که ما آسمان را جستجو کردیم و همه را پر از محافظان قوى و تیرهاى شهاب یافتیم!
9 ـ و این که ما پیش از این به استراق سمع در آسمان ها مى نشستیم; اما اکنون هر کس بخواهد استراق سمع کند، شهابى را در کمین خود مى یابد!
10 ـ و این که (با این اوضاع) ما نمى دانیم آیا اراده شرّى درباره اهل زمین شده یا پروردگارشان خواسته است آنان را هدایت کند؟!