21قالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَ اتَّبَعُوا مَنْ لَمْ یَزِدْهُ مالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلاّ خَساراً
22وَ مَکَرُوا مَکْراً کُبّاراً
23وَ قالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَ لا تَذَرُنَّ وَدّاً وَ لا سُواعاً وَ لا یَغُوثَ وَ یَعُوقَ وَ نَسْراً
24وَ قَدْ أَضَلُّوا کَثِیراً وَ لا تَزِدِ الظّالِمِینَ إِلاّ ضَلالاً
25مِمّا خَطِیئاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا ناراً فَلَمْ یَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللّهِ أَنْصاراً
ترجمه:
21 ـ نوح (بعد از نومیدى از هدایت آنها) گفت: «پروردگارا! آنها نافرمانى من کردند و از کسانى پیروى نمودند که اموال و فرزندانشان چیزى جز زیانکارى بر آنها نیفزوده است!
22 ـ و (این رهبران گمراه) مکر عظیمى به کار بردند.
23 ـ و گفتند: دست از خدایان و بت هاى خود بر ندارید (به خصوص) بت هاى «ودّ»، سُواع»، «یَغُوث»، «یعوق» و «نسر» را رها نکنید!
24 ـ و آنها گروه بسیارى را گمراه کردند، خداوندا! ظالمان را جز ضلالت میفزا»!
25 ـ (آرى، سر انجام) همگى به خاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا یاورانى براى خود نیافتند!