1الْحَاقَّةُ
2مَا الْحَاقَّةُ
3وَ ما أَدْراکَ مَا الْحَاقَّةُ
4کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عادٌ بِالْقارِعَةِ
5فَأَمّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطّاغِیَةِ
6وَ أَمّا عادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیح صَرْصَر عاتِیَة
7سَخَّرَها عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیال وَ ثَمانِیَةَ أَیّام حُسُوماً فَتَرَى الْقَوْمَ فِیها صَرْعى کَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْل خاوِیَة
8فَهَلْ تَرى لَهُمْ مِنْ باقِیَة
ترجمه:
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
1 ـ روزى است که مسلّماً واقع مى شود!
2 ـ چه روز واقع شدنى!
3 ـ و تو چه مى دانى آن روز واقع شدنى چیست؟!
4 ـ قوم «ثمود» و «عاد» عذاب الهى را انکار کردند!
5 ـ اما قوم «ثمود» با عذابى سرکش هلاک شدند.
6 ـ و اما قوم «عاد» با تندبادى طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند.
7 ـ (خداوند) این تندباد بنیان کن را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنها مسلّط ساخت، و (اگر آنجا بودى) مى دیدى که آن قوم مانند تنه هاى پوسیده نخل در میان این تندباد روى زمین افتاده اند.
8 ـ آیا کسى از آنها را باقى مى بینى؟!