این سوره، در «مکّه» نازل شده و داراى 52 آیه است
 

محتواى سوره حاقه

مباحث این سوره بر سه محور دور مى زند.
محور اول ـ که مهم ترین محورهاى بحث این سوره است، مسائل مربوط به قیامت و بسیارى از خصوصیات آن مى باشد، و لذا، سه نام از نام هاى قیامت یعنى «حاقة»، «قارعة» و «واقعة» در این سوره آمده است.
محور دوم ـ بحث هائى است که پیرامون سرنوشت اقوام کافر پیشین، مخصوصاً قوم «عاد»، «ثمود» و «فرعون»، مى باشد که مشتمل بر انذارهاى قوى و مؤکدى است براى همه کافران و منکران قیامت.
محور سوم ـ بحث هائى است پیرامون عظمت قرآن و مقام پیامبر(صلى الله علیه وآله) و کیفر تکذیب کنندگان.

فضیلت تلاوت این سوره

در حدیثى، از پیغمبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: مَنْ قَرَأَ سُورَةَ الْحاقَّةِ حاسَبَهُ اللّهُ حِساباً یَسِیراً: «کسى که سوره حاقه را بخواند، خداوند حساب او را در قیامت آسان مى کند».(1)
و در حدیث دیگرى، از امام باقر(علیه السلام) آمده است: أَکْثِرُوا مِنْ قِرائَةِ الْحاقَّةَ، فَإِنَّ قِرْائَتَهَا فِی الْفَرائِضِ وَ النَّوافِلِ مِنَ الْایمانِ بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ، وَ لَمْ یَسْلُبْ قارِئُها دِینَهُ حَتّى یَلْقَى اللّهَ:
«سوره حاقه را بسیار تلاوت کنید، چرا که قرائت آنها در فرائض و نوافل نشانه ایمان به خدا و رسول او است، و کسى که آن را بخواند، دینش محفوظ مى ماند تا به لقاء اللّه بپیوندد».(2)

1و 2 ـ «مجمع البیان»، جلد 10، صفحه 342.