در حدیثى آمده است: جمعى از فقراى امت، خدمت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) رسیده عرض کردند: اى رسول خدا! ثروتمندان اموالى براى انفاق دارند و ما چیزى نداریم، وسیله اى براى حج دارند و ما نداریم، و امکانات براى آزاد کردن بردگان دارند و ما نداریم.
پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: هر کسى صد بار «تکبیر» بگوید، افضل است از آزاد کردن یک برده، کسى که صد بار «تسبیح خدا» بگوید، افضل است از این که یک صد اسب را براى جهاد زین و لجام کند، و کسى که صد بار «لا إِلهَ إِلاَّ اللّه» بگوید، عملش از تمام مردم در آن روز برتر است، مگر این که کسى بیشتر بگوید.
این سخن به گوش اغنیاء رسید، آنها نیز به سراغ این اذکار رفتند، فقراى امت، خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) رسیده عرض کردند: سخن شما به گوش اینها رسیده و آنها نیز مشغول ذکر شده اند! پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: ذلِکَ فَضْلُ اللّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشاءُ: «این فضل الهى است به هر کس بخواهد مى دهد» (اشاره به این که این براى امثال شما است که، اشتیاق انفاق دارید و وسیله آن را در اختیار ندارید، و اما براى آنها که ثروتمندند، راه وصول به فضل الهى، از طریق انفاق از ثروت هایشان است).(1)
این حدیث نیز، شاهد سخنى است که، در بالا گفتیم که فضل الهى روى حساب حکیمانه است.

* * *

1 ـ «مجمع البیان»، جلد 10، صفحه 284.