در قرآن مجید، پنج بار از حواریون مسیح(علیه السلام) یاد شده، که دو بار، در همین سوره است، این تعبیر، اشاره به دوازده نفر از یاران خاص حضرت مسیح(علیه السلام)است، که نام آنها در انجیل هاى کنونى (انجیل متى و لوقا، باب 6) ذکر شده است.(1)
و به طورى که، قبلاً نیز اشاره کرده ایم، این واژه از ماده «حور» به معنى «شستن و سفید کردن» است، و چون آنها قلبى پاک و روحى باصفا داشتند، و در شستشوى روح و جان خود و دیگران تلاش و کوشش مى کردند، این واژه بر آنها اطلاق شده.
در بعضى از روایات آمده است: حضرت مسیح(علیه السلام) هر یک از آنها را به عنوان نماینده خود به یکى از مناطق مختلف جهان فرستاد، آنها افرادى مخلص، ایثارگر، مجاهد و مبارز بودند، و سخت به مسیح(علیه السلام) عشق مىورزیدند.
ولى، در روایات مسیحیان آمده است که، یکى از آنها به نام «یهوداى اسخریوطى» سرانجام، به مسیح(علیه السلام) خیانت کرد و مطرود شد.
در این زمینه، توضیحات بیشترى ذیل آیه 52 سوره «آل عمران» داده شده است.(2)
در حدیثى آمده است: پیغمبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) هنگامى که در «عقبه» با جمعى از اهل «مدینه» که براى بیعت آمده بودند روبرو شد، فرمود: دوازده نفر از خودتان را انتخاب و به من معرفى کنید که اینها نماینده قوم خود باشند، همان گونه که «حواریون» نسبت به «عیسى بن مریم»(علیه السلام) بوده اند(3) و این نیز اهمیت مقام آن بزرگواران را نشان مى دهد.
* * *
خداوندا! ما را توفیق ده، که در این تجارت پرسود که براى اولیایت فراهم کرده اى، شرکت جوئیم و از برکات عظیم آن بهره مند شویم.
پروردگارا! اختلاف و پراکندگى، صفوف مسلمین جهان را در برابر دشمنان، متزلزل ساخته، آنچنان آگاهى و بیدارى مرحمت فرما که همه مسلمین دنیا در صف واحدى چون «بنیان مرصوص» در برابر دشمنان خونخوار گرد
بارالها! آئین تو بى یار و یاور نمى ماند، این افتخار را نصیب ما کن که در زمره آن یار و یاوران باشیم!
آمِیْنَ یا رَبَّ العالَمِیْنَ
پایان سوره صف
دهم / رمضان المبارک / 1406
30 / اردیبهشت / 1365(4)
* * *