تأثیر قرآن، در قلوب و افکار، واقعیتى است انکار ناپذیر، و در طول تاریخ اسلام، شواهد زیادى بر این معنى دیده مى شود، و عملاً ثابت شده که سختترین دلها با شنیدن آیاتى چند، آنچنان نرم شده که یکباره خود را به اسلام مى سپرد، تنها افراد لجوج و معاند از این معنى مستثنا بودند، آنهائى که هیچ جائى براى هدایت در وجودشان نبود.
لذا در آیات فوق خواندیم: «اگر این قرآن بر کوهها نازل مى شد، خاضع و از هم شکافته مى گردید»، و اینها همه، نشانه جاذبه این کلام الهى است که، ما نیز به هنگام تلاوت آن با حضور قلب، این معنى را احساس مى کنیم.
* * *