چنان که در آیات فوق دیدیم، خداوند براى کسانى که عشق او را بر همه چیز مقدم شمرند، و هر علاقه اى را تحت الشعاع علاقه به او قرار دهند، دوستان او را دوست دارند و دشمنان او را دشمن، پنج پاداش بزرگ، مقرر داشته که سه پاداشش را در همین جهان به آنها مى دهد، و دو پاداش را در قیامت.
نخستین موهبت در این جهان، استقرار و ثبات ایمان آنها است، چنان نقش ایمان را بر قلوبشان مى زند که دست حوادث و طوفانهاى زندگى نتواند آن را محو سازد، و از این گذشته، با روح تازه اى آنها را تأیید و تقویت مى کند، و در مرحله سوم آنها را در حزب خویش جاى مى دهد و بر دشمنان پیروز مى سازد.
در آخرت نیز بهشت جاویدان را با تمام نعمتهایش در اختیار آنها قرار مى دهد ، و علاوه بر آن، خشنودى مطلق خویش را از آنان اعلام مى دارد.
در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: مَا مِنْ مُؤْمِن إِلاّ وَ لِقَلْبِهِ أُذُنَانِ فِی جَوْفِهِ أُذُنٌ یَنْفُثُ فِیهَا الْوَسْوَاسُ الْخَنَّاسُ! وَ أُذُنٌ یَنْفُثُ فِیهَا الْمَلَکُ! فَیُؤَیِّدُ اللَّهُ الْمُؤْمِنَ بِالْمَلَکِ فَذَلِکَ قَوْلُهُ وَ أَیَّدَهُمْ بِرُوح مِنْهُ: «هر مؤمنى قلبش دو گوش دارد، گوشى که در آن «وسواس خناس» مى دمد، و گوشى که «فرشته» در آن مى دمد، خداوند مؤمن را به وسیله فرشته تقویت مى کند، و این همان است که مى فرماید: وَ أَیَّدَهُمْ بِرُوح مِنْهُ».(1)
و در حدیث دیگرى از امام باقر(علیه السلام) در تفسیر کلام پیامبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله)که مى فرماید: إِذَا زَنَى الرَّجُلُ فَارَقَهُ رُوحُ الْإِیمَانِ: «هنگامى که انسان زنا کند روح ایمان در آن حال از او جدا مى شود» آمده است: این روح ایمان همان است که خداوند در قرآن فرموده: «وَ أَیَّدَهُمْ بِرُوح مِنْهُ».(2)
از احادیث فوق، گستردگى معنى «روح ایمان» و شمول آن نسبت به فرشته و مرتبه عالى روح انسانى، روشن مى شود، در ضمن این حقیقت را نیز نشان مى دهد که با وجود این مرحله از روح ایمان، انسان آلوده گناهانى همچون زنا و شرب خمر و امثال آن نمى شود.
* * *
خداوندا! اگر این روح ایمان را به ما عنایت کنى، بزرگترین لطف را در حق این بندگان ضعیفت فرموده اى و دیگر غمى ندارند!
پروردگارا! ما را به دوستى دوستانت و دشمنى دشمنانت موفق دار! و از دوستى با دشمنانت و دشمنى با دوستانت بر کنار فرما!
بار الها! تو وعده پیروزى به مؤمنان راستین داده اى، و آنها را حزب اللّه شمرده اى، اجازه ورود در این حزب را به ما مرحمت فرما! و پیروزیت را شامل حال ما گردان!
آمِیْنَ یا رَبَّ العالَمِیْنَ
پایان سورۀ مجادله
8/ شعبان المعظم / 1406
29 / 1 / 1365
* * *
1 ـ «کافى» (مطابق نقل تفسیر «المیزان»، جلد 19، صفحه 288).
2 ـ همان مدرک.
