همان گونه که دیدیم، در این بخش از آیات، به موضوع «دریا و اهمیت آن» در زندگى بشر اشاره شده است، مى دانیم، دریاها تقریباً سه چهارم سطح کره زمین را فرا گرفته اند، و منبع عظیمى براى مواد غذائى، داروئى، زینت آلات، و طریق مهمى براى حمل و نقل انسانها و کالاها است، و از همه مهمتر، نزول بارانها، تعدیل هوا، و حتى بخشى از وزش بادها از برکات دریاها است.
اگر سطح دریاها، کمتر یا بیشتر از آنچه اکنون هست، بود، کره زمین به خشکى مى گرائید، و یا آنچنان مرطوب مى شد که جاى زندگى نبود!
لذا، قرآن بارها و به تعبیرات مختلف، انسانها را به این نعمت بزرگ توجه داده و آنها را به اندیشه وا مى دارد، گاه، مى گوید: «خداوند دریا را براى شما
تسخیر کرد» (سَخَّرَ لَکُمُ الْبَحْرَ).(1)
و گاه، مى گوید: «کشتى ها را براى شما تسخیر کرد» (سَخَّرَ لَکُمُ الْفُلْکَ).(2)
و گاه، مى گوید: «آنچه در روى زمین است مسخر شما ساخت» (سَخَّرَ لَکُمْ ما فِى الْاَرْضِ).(3)
از همه اینها گذشته، دریا، «دیار عجائب» است، کوچکترین گیاهان ذره بینى، و بلندترین درختان عالم، در دریاها مى رویند، همچنین کوچکترین حیوانات و عظیم ترین حیوانات غول پیکر، در دریاها زندگى مى کنند!
زندگى در اعماق دریاها، در آنجا که نه نورى وجود دارد و نه غذائى، به قدرى شگفت انگیز است که، انسان از مطالعه آن سیر نمى شود، و عجب این که، حیوانات در آنجا از خودشان نور پخش مى کنند، مواد غذائى آنها در سطح آب ساخته مى شود و ته نشین مى شود، و اندام آنها چنان محکم و مقاوم و توأم با فشار داخلى ساخته شده که، در مقابل آن فشار عظیم آب، که اگر انسان به حال عادى در آنجا قرار گیرد، استخوانهایش تبدیل به آرد مى شود، مقاومت مى کند!

* * *

1 ـ جاثیه، آیه 12.
2 ـ ابراهیم، آیه 32.
3 ـ حج، آیه 65.