21وَ اذْکُرْ أَخا عاد إِذْ أَنْذَرَ قَوْمَهُ بِالْأَحْقافِ وَ قَدْ خَلَتِ النُّذُرُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ أَلاّ تَعْبُدُوا إِلاَّ اللّهَ إِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْم عَظِیم
22قالُوا أَ جِئْتَنا لِتَأْفِکَنا عَنْ آلِهَتِنا فَأْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ کُنْتَ مِنَ الصّادِقِینَ
23قالَ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللّهِ وَ أُبَلِّغُکُمْ ما أُرْسِلْتُ بِهِ وَ لکِنِّی أَراکُمْ قَوْماً تَجْهَلُونَ
24فَلَمّا رَأَوْهُ عارِضاً مُسْتَقْبِلَ أَوْدِیَتِهِمْ قالُوا هذا عارِضٌ مُمْطِرُنا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ رِیحٌ فِیها عَذابٌ أَلِیمٌ
25تُدَمِّرُ کُلَّ شَیْء بِأَمْرِ رَبِّها فَأَصْبَحُوا لا یُرى إِلاّ مَساکِنُهُمْ کَذلِکَ نَجْزِی الْقَوْمَ الْمُجْرِمِینَ
 
ترجمه:
21 ـ (سرگذشت هود) برادر قوم عاد را یاد کن، آن زمان که قومش را در سرزمین «احقاف» بیم داد در حالى که پیامبران زیادى قبل از او در گذشته هاى دور و نزدیک آمده بودند که: جز خداى یگانه را نپرستید، (و گفت:) من بر شما از عذاب روزى بزرگ مى ترسم!
22 ـ آنها گفتند: «آیا آمده اى که ما را (با دروغهایت) از معبودانمان بازگردانى؟! اگر راست مى گوئى عذابى را که به ما وعده مى دهى بیاور»!
23 ـ گفت: «علم (آن) تنها نزد خداست; من آنچه را به آن فرستاده شده ام به شما مى رسانم، ولى شما را قومى مى بینم که پیوسته در نادانى هستید»!
24 ـ هنگامى که آن (عذاب) را به صورت ابر گسترده اى دیدند که به سوى دره ها و آبگیرهاى آنان در حرکت است گفتند: «این ابرى است که بر ما مى بارد»! (گفته شد:) این همان چیزى است که براى آمدنش شتاب مى کردید، تندبادى است که عذاب دردناکى در آن است!
25 ـ همه چیز را به فرمان پروردگارش درهم مى کوبد و نابود مى کند. (آرى) آنها صبح کردند در حالى که چیزى جز خانه هایشان به چشم نمى خورد; ما این گونه گروه مجرمان را کیفر مى دهیم!