17وَ الَّذِی قالَ لِوالِدَیْهِ أُفّ لَکُما أَ تَعِدانِنِی أَنْ أُخْرَجَ وَ قَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِنْ قَبْلِی وَ هُما یَسْتَغِیثانِ اللّهَ وَیْلَکَ آمِنْ إِنَّ وَعْدَ اللّهِ حَقٌّ فَیَقُولُ ما هذا إِلاّ أَساطِیرُ الْأَوَّلِینَ
18أُولئِکَ الَّذِینَ حَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ فِی أُمَم قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنَّهُمْ کانُوا خاسِرِینَ
19وَ لِکُلّ دَرَجاتٌ مِمّا عَمِلُوا وَ لِیُوَفِّیَهُمْ أَعْمالَهُمْ وَ هُمْ لایُظْلَمُونَ
 
ترجمه:
17 ـ و کسى که به پدر و مادرش مى گوید: «اُف بر شما! آیا به من وعده مى دهید که من روز قیامت مبعوث مى شوم»؟! در حالى که پیش از من اقوامى بودند (و مبعوث نشدند)! و آن دو فریاد مى کشند و خدا را به یارى مى طلبند که: «واى بر تو! ایمان بیاور که وعده خدا حق است»! اما او پیوسته مى گوید: «اینها چیزى جز افسانه هاى پیشینیان نیست»!
18 ـ آنها کسانى هستند که فرمان عذاب درباره آنان همراه اقوام (کافرى) که پیش از آنان از جن و انس بودند مسلّم شده، چرا که همگى زیانکار بودند!
19 ـ و براى هر کدام از آنها درجاتى است بر طبق اعمالى که انجام داده اند، تا خداوند کارهایشان را بى کم و کاست به آنان تحویل دهد; و به آنها هیچ ستمى نخواهد شد!