22فَدَعا رَبَّهُ أَنَّ هؤُلاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ
23فَأَسْرِ بِعِبادِی لَیْلاً إِنَّکُمْ مُتَّبَعُونَ
24وَ اتْرُکِ الْبَحْرَ رَهْواً إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ
25کَمْ تَرَکُوا مِنْ جَنّات وَ عُیُون
26وَ زُرُوع وَ مَقام کَرِیم
27وَ نَعْمَة کانُوا فِیها فاکِهِینَ
28کَذلِکَ وَ أَوْرَثْناها قَوْماً آخَرِینَ
29فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ
ترجمه:
22 ـ (و موسى) به پیشگاه پروردگارش عرضه داشت; اینها قومى مجرمند!
23 ـ (فرمود:) بندگان مرا شبانه حرکت ده که شما تعقیب مى شوید!
24 ـ (هنگامى که از دریا گذشتید) دریا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) که آنها لشکرى غرق شده خواهند بود!
25 ـ (و) چه بسیار باغ ها و چشمه ها که از خود به جاى گذاشتند،
26 ـ و زراعت ها و قصرهاى زیبا و گران قیمت،
27 ـ و نعمت هاى فراوان دیگر که در آن (غرق) بودند!
28 ـ این چنین بود (ماجراى آنان!) و ما (اموال و حکومت) اینها را میراث براى اقوام دیگرى قرار دادیم!
29 ـ نه آسمان بر آنان گریست و نه زمین، و نه به آنها مهلتى داده شد!