74إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی عَذابِ جَهَنَّمَ خالِدُونَ
75لا یُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَ هُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ
76وَ ما ظَلَمْناهُمْ وَ لکِنْ کانُوا هُمُ الظّالِمِینَ
77وَ نادَوْا یا مالِکُ لِیَقْضِ عَلَیْنا رَبُّکَ قالَ إِنَّکُمْ ماکِثُونَ
78لَقَدْ جِئْناکُمْ بِالْحَقِّ وَ لکِنَّ أَکْثَرَکُمْ لِلْحَقِّ کارِهُونَ
79أَمْ أَبْرَمُوا أَمْراً فَإِنّا مُبْرِمُونَ
80أَمْ یَحْسَبُونَ أَنّا لا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَ نَجْواهُمْ بَلى وَ رُسُلُنا لَدَیْهِمْ یَکْتُبُونَ
 
ترجمه:
74 ـ (ولى) مجرمان در عذاب دوزخ جاودانه مى مانند.
75 ـ هرگز عذاب از آنان تخفیف نمى یابد و در آنجا از همه چیز مأیوسند.
76 ـ و ما به آنها ستم نکردیم، آنان خود ستمکار بودند!
77 ـ آنها فریاد مى کشند: «اى مالک دوزخ! (اى کاش) پروردگارت ما را بمیراند (تا آسوده شویم!)» مى گوید: «شما در اینجا ماندنى هستید»!
78 ـ ما حق را براى شما آوردیم; ولى بیشتر شما از حق کراهت داشتید!
79 ـ بلکه آنها تصمیم محکم بر توطئه گرفتند; ما نیز اراده محکمى (درباره آنها) داریم!
80 ـ آیا آنان مى پندارند که ما اسرار نهانى و سخنان درگوشى آنان را نمى شنویم؟! آرى، رسولان (و فرشتگان) ما نزد آنها هستند و مى نویسند!