این ستاره، همان گونه که گفتیم، درخشنده ترین ستارگان آسمان است، و به «شعراى یمانى» معروف است، چرا که در سمت جنوب قرار دارد، و از آنجا که «یمن» در جنوب جزیره است، آن را به این نام مى نامیدند.
گروهى از عرب مانند قبیله «خزاعه» آن را تقدیس و پرستش مى نمودند، و اعتقاد داشتند مبدأ موجوداتى در روى زمین است، تأکید قرآن روى این مسأله که خدا پروردگار «شعرى» است براى بیدار ساختن این گروه، و همانند آنهاست، که مخلوق را با خالق اشتباه کرده، و مربوب را به جاى «ربّ» قرار داده اند.
این ستاره عجیب الخلقه، که به خاطر درخشندگى فوق العاده اش پادشاه ستارگان نامیده مى شد، داراى شگفتى هائى است که ذیلاً به بعضى از آنها اشاره مى شود، با توجه به این که در آن روز، این حقایق درباره ستاره «شعرى» ناشناخته بوده، تکیه قرآن روى این موضوع پر معنى است.
الف: طبق تحقیقاتى که در رصدخانه هاى معروف دنیا به عمل آمده، حرارت عظیمى که در سطح «شعرى» حکمفرماست تا 120 هزار درجه سانتیگراد! برآورد شده.
در حالى که حرارت سطح کره خورشید ما را فقط 6000 درجه مى دانند، و این تفاوت عظیم گرماى ستاره «شعرى» را نسبت به خورشید نشان مى دهد.
ب: جرم مخصوص این ستاره در حدود 50 هزار مرتبه از آب سنگین تر است، یعنى وزن یک لیتر آب در آنجا معادل 50 تن در کره زمین خواهد بود!، حال آنکه در میان سیارات منظومه شمسى ما، «عطارد» که از همه متکاثف تر است، جرم مخصوصش 6 برابر آب بیشتر نیست.
با این توصیف، باید دید: این ستاره شگفت انگیز از چه عنصرى تشکیل یافته که این همه فشرده است؟
ج: ستاره «شعرى» که در قرن ما، در فصل زمستان ظاهر مى شود، لکن در عصر منجمین قدیم «مصر» ظهور این کوکب با آغاز تابستان مقارن بوده، کره بسیار عظیمى است که حجم آن 20 برابر کره آفتاب است، و فاصله آن از ما، نسبت به فاصله خورشید از زمین فوق العاده زیاد است، به طورى که این فاصله را یک میلیون برابر فاصله خورشید با زمین برآورد کرده اند!
مى دانیم سرعت سیر نور در ثانیه 300 هزار کیلومتر است، و نور خورشید ظرف 8 دقیقه و 13 ثانیه به ما مى رسد، در حالى که فاصله آن از ما، 150 میلیون کیلومتر است، اما اگر تعجب نکنید، نخستین شعاع کره «شعرى» پس از حدود 10 سال به ما مى رسد! حال محاسبه کنید که فاصله اش چه اندازه است؟
د: «شعراى یمانى» ستاره اى همراه دارد که از ستارگان مرموز آسمان است، اولین بار دانشمندى به نام «بسل» به وجود آن پى برد، و این در سال 1844 میلادى بود، اما در سال 1862 با تلسکوپ مشاهده شده، دوره گردش ستاره همراه به دور ستاره اصلى 50 سال است!.(1)
اینها همه نشان مى دهد که تعبیرات قرآن تا چه اندازه پر معنى است، و در کوچک ترین تعبیراتش حقایقى نهفته شده که اگر در روز نزولش کاملاً مشخص نبوده، با گذشت زمان روشن شده است.

* * *

1 ـ «دائرة المعارف الاسلامیة»، ماده «شعرى»، و «فرهنگ نامه»، ماده «ستاره»، و «دائرة المعارف فارسى مصاحب»، ماده «شعرى».