29فَذَکِّرْ فَما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِکاهِن وَ لا مَجْنُون
30أَمْ یَقُولُونَ شاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ
31قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِینَ
32أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلامُهُمْ بِهذا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ
33أَمْ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لایُؤْمِنُونَ
34فَلْیَأْتُوا بِحَدِیث مِثْلِهِ إِنْ کانُوا صادِقِینَ
ترجمه:
29 ـ پس تذکر ده، که به لطف پروردگارت تو کاهن و مجنون نیستى!
30 ـ بلکه آنها مى گویند: «او شاعرى است که ما انتظار مرگش را مى کشیم»!
31 ـ بگو: «انتظار بکشید که من هم با شما انتظار مى کشم (شما انتظار مرگ مرا، و من انتظار نابودى شما را با عذاب الهى)»!
32 ـ آیا عقلهایشان آنها را به این اعمال دستور مى دهد یا قومى طغیانگرند؟!
33 ـ یا مى گویند: «قرآن را به خدا افترا بسته»؟! ولى آنان ایمان ندارند.
34 ـ اگر راست مى گویند سخنى همانند آن بیاورند!