نفوذ آیات قرآن در دل هاى مسلمانان به قدرى سریع و عمیق بود که بلافاصله بعد از نزول آیات اثر آن ظاهر مى گشت، به عنوان نمونه در مورد آیه فوق در تواریخ و تفاسیر اسلامى چنین مى خوانیم:
1 ـ یکى از یاران پیامبر(صلى الله علیه وآله) به نام «ابو طلحه انصارى» در «مدینه» نخلستان و باغى داشت بسیار مصفا و زیبا، که همه در «مدینه» از آن سخن مى گفتند، در آن چشمه آب صافى بود که هر موقع پیامبر(صلى الله علیه وآله) به آن باغ مى رفت از آن آب میل مى کرد و وضو مى ساخت.
علاوه بر همه اینها آن باغ درآمد خوبى براى «ابو طلحه» داشت، پس از نزول آیه فوق به خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) آمده، عرض کرد:
مى دانى محبوب ترین اموال من همین باغ است، من مى خواهم آن را در راه خدا انفاق کنم تا ذخیره اى براى رستاخیز من باشد، پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: بَخٍّ بَخٍّ ذلِکَ مالٌ رابِحٌ لَکَ: «آفرین بر تو، آفرین بر تو، این ثروتى است که براى تو سودمند خواهد بود».
سپس فرمود: «من صلاح مى دانم آن را به خویشاوندان نیازمند خود بدهى».
«ابو طلحه» دستور پیامبر(صلى الله علیه وآله) را عمل کرد و آن را در میان بستگان خود تقسیم کرد.(1)
2 ـ روزى مهمانى بر «ابوذر» وارد شد، او که زندگى ساده اى داشت از مهمان معذرت خواست که من بر اثر گرفتارى نمى توانم شخصاً از تو پذیرایى کنم، من چند شتر در فلان نقطه دارم، قبول زحمت کن بهترین آنها را بیاور (تا براى تو قربانى کنم).
میهمان رفت و شتر لاغرى با خود آورد.
«ابوذر» به او گفت: به من خیانت کردى، چرا چنین شترى آوردى؟
او در جواب گفت: من فکر کردم روزى به شترهاى دیگر نیازمند خواهى شد.
«ابوذر» گفت: روز نیاز من زمانى است که از این جهان چشم مى بندم (چه بهتر که براى آن روز ذخیره کنم) خداوند مى فرماید: «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتّى تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ».(2)
3 ـ «زبیده» همسر «هارون الرشید» قرآنى بسیار گران قیمت داشت که آن را با زر و زیور و جواهرات تزیین کرده بود و علاقه فراوانى به آن داشت، یک روز هنگامى که از همان قرآن تلاوت مى کرد به همین آیه «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتّى تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ» رسید، با خواندن آیه در فکر فرو رفت و با خود گفت:
هیچ چیز مثل این قرآن نزد من محبوب نیست، باید آن را در راه خدا انفاق کنم، کسى را به دنبال جواهرفروشان فرستاد، تزیینات و جواهرات آن را بفروخت و بهاى آن را در بیابانهاى حجاز براى تهیه آب مورد نیاز بادیه نشینان مصرف کرد که مى گویند: امروز هم بقایاى آن چاه ها وجود دارد و به نام او نامیده مى شود.(3)

1 ـ «مجمع البیان» ـ «صحیح مسلم» و «بخارى» ـ «مستدرک الوسائل»، جلد 7، صفحه 248 و 249 ـ تفسیر «ابوالفتوح رازى»، جلد 4، صفحه 427، ذیل آیه مورد بحث (مشهد، بنیاد پژوهش هاى آستان قدس رضوى، 1374 هـ ق).
2 ـ «مجمع البیان»، جلد 2، صفحه 474 (صفحه 343 مؤسسه اعلمى مطبوعات، طبع اول، 1415 هـ ق)، ذیل آیه مورد بحث ـ «درّ المنثور»، جلد 2، صفحه 51 (دار المعرفة، چاپخانه الفتح جدّه، طبع اول، 1365 هـ ق).
3 ـ در برخى از کتب به این مطلب اشاراتى شده است: «الاعلام قاموس تراجم» خیر الدین الزرکلى، 2جلد 3، صفحه 42، دار العلم للملائین بیروت، طبع پنجم (زبیدة بنت جعفر بن المنصور الهاشمیة العباسیة ام جعفر، زوجة هارون الرشید و بنت عمه) ـ «معجم البلدان حموى»، جلد 1، صفحه 401، دار احیاء التراث العربى (برکة ام جعفر) ـ «الکنى و الالقاب» شیخ عباس قمى، جلد 2، صفحه 288 (زبیدة) و «تاج العروس»، جلد 7، صفحه 108، (مکتبة الحیاة بیروت).