از «خباب بن ارت» صحابى معروف، نقل شده که آیه نخست (وَ لَوْ بَسَطَ اللّهُ...) درباره ما نازل شد، و این به خاطر آن بود، که ما به اموال فراوان طوایف «بنى قریظه» و «بنى نظیر» و «بنى قینقاع» از یهود نظر افکندیم، و آرزو داشتیم که اى کاش ما هم چنین اموالى داشتیم، آیه نازل شد و به ما هشدار داد که اگر خداوند روزى را براى بندگانش گسترده کند، طغیان خواهند کرد.(1)
در تفسیر «درّ المنثور» حدیث دیگرى نقل شده، و آن این که: این آیه در مورد اصحاب «صفه» نازل گردید، چرا که آنها آرزو داشتند دنیایشان رو به راه شود.(2)
(درباره اصحاب صفه و این که آنها چه کسانى بودند شرحى در پایان این آیات به خواست خدا خواهیم داشت).
* * *