47إِلَیْهِ یُرَدُّ عِلْمُ السّاعَةِ وَ ما تَخْرُجُ مِنْ ثَمَرات مِنْ أَکْمامِها وَ ما تَحْمِلُ مِنْ أُنْثى وَ لاتَضَعُ إِلاّ بِعِلْمِهِ وَ یَوْمَ یُنادِیهِمْ أَیْنَ شُرَکائِی قالُوا آذَنّاکَ ما مِنّا مِنْ شَهِید
48وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما کانُوا یَدْعُونَ مِنْ قَبْلُ وَ ظَنُّوا ما لَهُمْ مِنْ مَحِیص
ترجمه:
47 ـ علم به قیامت (و لحظه وقوع آن) تنها به خدا باز مى گردد; هیچ میوه اى از غلاف خود خارج نمى شود، و هیچ زنى باردار نمى گردد و وضع حمل نمى کند مگر به علم او; و آن روز که آنها را ندا مى دهد کجایند شریکان من؟! مى گویند: «ما عرضه داشتیم که هیچ گواهى بر گفته خود نداریم»!
48 ـ و همه معبودانى را که قبلاً مى خواندند محو و گم مى شوند; و مى دانند هیچ گریزگاهى ندارند!