43ما یُقالُ لَکَ إِلاّ ما قَدْ قِیلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِکَ إِنَّ رَبَّکَ لَذُو مَغْفِرَة وَ ذُو عِقاب أَلِیم
44وَ لَوْ جَعَلْناهُ قُرْآناً أَعْجَمِیّاً لَقالُوا لَوْلا فُصِّلَتْ آیاتُهُ أَ أَعْجَمِىٌّ وَ عَرَبِىٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِینَ آمَنُوا هُدىً وَ شِفاءٌ وَ الَّذِینَ لایُؤْمِنُونَ فِی آذانِهِمْ وَقْرٌ وَ هُوَ عَلَیْهِمْ عَمىً أُولئِکَ یُنادَوْنَ مِنْ مَکان بَعِید
45وَ لَقَدْ آتَیْنا مُوسَى الْکِتابَ فَاخْتُلِفَ فِیهِ وَ لَوْلا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ لَقُضِىَ بَیْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَفِی شَکّ مِنْهُ مُرِیب
46مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ أَساءَ فَعَلَیْها وَ ما رَبُّکَ بِظَلاّم لِلْعَبِیدِ
 
ترجمه:
43 ـ آنچه به ناروا درباره تو مى گویند همان است که درباره پیامبران قبل از تو نیز گفته شده; پروردگار تو داراى مغفرت و (هم) داراى مجازات دردناکى است!
44 ـ هر گاه آن را قرآنى عجمى قرار مى دادیم حتماً مى گفتند: «چرا آیاتش روشن نیست؟! آیا قرآن عجمى از پیغمبرى عربى»؟! بگو: «این (کتاب) براى کسانى که ایمان آورده اند هدایت و درمان است; ولى کسانى که ایمان نمى آورند، در گوش هایشان سنگینى است و گوئى نابینا هستند و آن را نمى بینند; آنها (همچون کسانى هستند که گوئى) از راه دور صدا زده مى شوند!
45 ـ ما به موسى کتاب آسمانى دادیم; سپس در آن اختلاف شد; و اگر فرمانى از ناحیه پروردگارت در این باره صادر نشده بود، در میان آنها داورى مى شد (و به کیفر مى رسیدند); ولى آنها هنوز درباره آن شکى تهمت انگیز دارند!
46 ـ کسى که عمل صالحى انجام دهد، سودش براى خود او است; و هر کس بدى کند، به خویشتن بدى کرده است; و پروردگارت هرگز به بندگان ستم نمى کند!